34 Janusz Buga, Helena Kassyk-Rokicka
W pierwszym okresie nastąpił wzrost liczby ludności o 33%, w drugim okresie o 25%. Przeciętny przyrost względny z okresu na okres
wyniósł:
xg = VU3 • 1,25 =VU56 = 1,29,
a zatem z okresu na okres ludność wzrastała w tempie 29%.
2.3.4. Dominanta (modalna, moda)
Dominanta, zwana również modalną lub modą jest miarą służącą do określenia średniego poziomu cechy w populacji. Dominanta jest taką wartością cechy, która w danej populacji występuje najczęściej - jest to więc cecha o największej liczebności lub częstości w populacji. Ważną własnością dominanty jest możliwość jej zastosowania zarówno w przypadku analizy cech mierzalnych, jak i niemierzalnych. Dominanta nie charakteryzuje wszystkich jednostek, lecz tylko te, które wyróżniają się typowym poziomem cechy.
Z pojęciem dominanty spotykamy się niezwykle często nie zdając sobie z tego sprawy. I tak np. stwiedzając, że dominującą długością spódniczek noszonych przez panie w Warszawie jest długość mini, czy też mówiąc, że zdecydowana większość młodzieży w Polsce lubi kino, określiliśmy dominanty. W pierwszym przypadku obserwowaną cechą była długość spódniczek u pań w Warszawie, w drugim zaś - stosunek młodzieży do kina.
Jeżeli mamy do dyspozycji zestaw indywidualnych informacji, w łatwy sposób można wyznaczyć dominantę (jeżeli ona istnieje) przez porównanie liczebności poszczególnych wariantów cechy. Wariant, któremu odpowiada największa liczebność, jest dominantą1.
W przypadku, gdy posiadamy szereg rozdzielczy z przedziałami klasowymi, wówczas określamy przedział z dominującą wartością cechy, ale nie wiemy jaka jest wartość dominanty. Może nią być dolna, górna lub pośrednia wartość danego przedziału klasowego. W celu oszacowania wartości dominanty musimy skorzystać ze wzoru interpolacyjnego.
Jego postać jest następująca:
Do = xd +-nj~nd-1--h, (2.8)
(nd ~nd_i) + (nd -nd+1)
gdzie przyjęte symbole oznaczają:
xd - dolną granicę przedziału, w którym występuje dominanta,
nd - liczebność przedziału dominanty, czyli klasy o numerze d,
nd.j - liczebność przedziału klasowego poprzedzającego przedział dominanty,
nd+i - liczebność przedziału klasowego następującego po przedziale dominanty,
h - długość przedziału klasowego, w którym występuje dominanta.
Przykład 2.8
Strukturę wieku osób starających się o zgodę na wyjazd do pracy w jednym z krajów UE zawiera tablica 11.
Tabl. 11. Wiek osób ubiegających się o pracę w krajach UE w roku 1997
Wiek |
Liczba osób |
20-25 |
250 |
25-30 |
270 |
30-35 |
200 |
35-40 |
80 |
Ogółem |
800 |
Źródło: Dane umowne
Przedziałem, w którym znajduje się dominanta, jest przedział wieku
35-30 lat. Zgodnie ze wzorem (2.8) otrzymujemy:
„ 270-250 e ,
I)o = 25h---5«26 lat.
(270-250)+(270-200)
Dominujący wiek osób starających się o wyjazd do pracy w krajach I Inli Europejskiej w 1997 roku - 26 lat.
Por. Helena Kassyk-Rokicka, Statystyka nie jest trudna. Mierniki statystyczne, cz. I, PWE, Warszawa 2001.