B574 8
79

RUMIENIE 165

rumienie pod względem umiejscowienia i przebiegu zachowywały się jak najbardziej typowo.

Duże podobieństwo z rumieniem guzowatym posiada także rumień stwardniały (erythema induratum). Co do tej postaci nie wszyscy autorzy godzą się na traktowanie jej jako jednostki odrębnej. Możnaby ją nazwać przewlekłą postacią rumienia guzowatego. Odmianę tę spotyka się przeważnie u dziewczynek zołzowatych (erytheme indure des jeunes filles), umiejscowią się ona typowo na zewnętrznej powierzchni podudzia i na kostkach, trwa miesiącami Wygląd odpowiada rumieniowi guzowatemu o zabarwieniu nie tyle czerwonem, co sinawem. Podmiotowych objawów guzy nie wywołują.

Pozostają wreszcie guziczki zapalne, tworzące się w drobnych żylanach na kończynach dolnych. Podobieństwo do rumieni jest tu bardzo powierzchowne: badanie dokładniejsze, wskazujące na związek z układem żylnym, i obecność typowych żylaków rozpraszają wszelkie wątpliwości.

Różniczkowanie poszczególnych postaci rumieniowych jest bardzo łatwe i może wchodzić w rachubę tylko pomiędzy grudkowatą postacią rumienia wielokształtnego a rumieniem guzowatym.

W rumieniu wielokształtnym obok grudek i guzków spotykamy wykwity w postaci plam, czego nie bywa w rumieniu guzowatym. Umie^:scowienie rumienia guzowatego jest ściślej związane z okolicami uprzywilejowanemi, natomiast rumień wielokształtny jest mniej wybredny, jeżeli tak można się wyrazić, pod względem umiejscowienia. Wykwity rumień¹ a guzowatego sięgają głębiej i są wrażliwe na dotyk.

JOCHMANN podaje jako cechę różniczkową, że rumień guzowaty posiada mało skłonności do nawrotów Cecha ta, zdaniem mojem, nie może być brana pod uwagę, ako zawodna. Wreszcie złożone obrazy (erythema figuratum, erythema iris) spotykają się tylko w rumieniach wielokształtnych.

Ważniejszem od określenia odmiany rumienia jest ustalenie tła ekologicznego, gdyż z rozpoznaniem etjologicznem wiąże się zarówno leczenie, jak rokowanie. Wywiady, pomocnicze badania laboratoryjne, posiewy krwi, próba Wassermana, badanie krwi na pasorzyty zimu cy wraz z dckładnem zbadaniem ogólnem chorego w wielu razach pozwolą określić, jakie zakażenie jest przyczyną uczulenia. Niekiedy znowu odtworzenie doświadczalne wykwitów zapomocą tuberkuliny lub innego białka bakteryjnego dostarcza ważkiego dowodu przyczynowego.

Rokowanie w rumieniach zależy w dużej mierze od tego, czy mamy do czynienia z rumieniem, towarzyszącym określonej chorobie zakaźnej, czy też z rumieniem samoistnym. W pierwszym przypadku o rokowań u rozstrzyga nietyle rumień, co choroba zasadnicza, w drugim zar — winno być wzięte pod uwagę tło etjologiczne. Otóż poza rumieniem gruźliczym lub trądowym wszystkie inne dają rokowanie pomyślne: nawet długi czas trwania choroby najczęściej nie powoduje wytwarzania się poważniejszych zmian w organach