B574 8
69

RUMIENIE 155

Po okresie zwiastunowym 3—1-dniowym o cechach takich, jak w rumieniu wielokształtnym, powstają w ciągu paru godzm wykwity na stopach, kostkach, rzadziej na łydkach, biodrach, pośladkach lub przedramionach. Wyjątkowo wykwity pojawiały się i na twarzy, natomiast nie notowano ich nigdy na tułowiu. W rozmieszczeniu wykwitów istnieje pewna symetria, jak i w rumieniu wielokształtnym. Wykwity kształtują się szybko w postać guzków różnej wielkości: od orzecha do jajka gotębiegu, a nawet kurzego (BERNHARD T)

0    kształcie owalnym lub zaokrąglonym. Skóra na powierzchni grudek jest mocno zaczerwieniona, w następstwie przybiera odcień czerwono-sinawy. Wykwity unoszą śię nad powierzchnią skóry, co łatwo jest stwierdzić wzrokiem, a jeszcze łatwiej dotykiem. Na dotyk guzki posiadają znaczną spoistość, nie znikają od ucisku, a nawet mało się spłaszczają, silniejszy ucisk sprawia ból. Poiedyńcze wykwity, zdaniem BERNHARDTA, nie z'ewają się nigdy. Skóra dokoła wykwitów, podobnie jak w rumieniu wielokształtnym, wyraźnie obrzmiewa. Każdy guzek trwa bez zmian 10—12 dni, poczem ulega przemianom wstecznym. Spoistość staje się mniej wyraźna, guzek mięknie. Zmienia się też zabarwienie skóry, przechodząc od barwy czerwonej w niebieskawą, sinawą, zieloną, żółtą. Gama ta odpowiada zmianom w skórze po stłuczeniu, stąd powstała nazwa rumień stłuczynowy (erythzma contus'formę). Po wessaniu się guzka skóra w tern miejscu ulega lekkiemu łuszczeniu. W wyjątkowych razach w następstwie wykwitów mogą powstać zmiany zanikowe i bliznowce rzekome (BERNHARDT).

Tak przedstawia się ewolucja pojedyńczego wykwitu. Natomiast rozwój skazy rumieniowej wszystkich typów dokonywa się serjami, przedzielonemi przerwą, krótszą lub dłuzszą.

Pojedynczych seryj wykwitów bywa kilka, a przebieg całej choroby rozciąga się na 2—6 tygodni i dłużej.

Prawidłowy bieg wykwitów w razach wyjątkowych może być przerwany przez obostrzenie się znaczniejsze objawów w organach wewnętrznych; całkowite znikanie wykwitów w ciągu 24 godzin spostrzegałem w przypadku rumienia wielokształtnego, gdy wystąpiły objawy oponowe; z wykw^:tów pozostały jeno plamki sinawe i żółtobrunatne. Fakt ten nawiązuje ścisłą łączność zmian skórnych z układem naczynioruchowym i uwydatnia współzależność objawów skórnych i objawów w innych narządach.

Objawy towarzyszące zmianom skórnym. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że uczulenie wobec jadów bakteryjnych, stanowiące podstawę Dato-genetyczną wykwitów skórnych, może rozciągać swój wpływ i na inne tkanki

1    organy, wywoływać w nich zmiany anatomiczne i czynnościowe typu swoistego dla przewlekłej anafilaksji bakteryjnej. Jest również rzeczą jasną, że czynnik zakaźny, czy toksyczny, powodujący wstrząs anafilaktyczny, sw gene-ris, nie traci przez to zdolności wywoływania właściwych sobie zmian zapalnych i zaburzeń czynnościowych w organach. Pizeto w każdym przypadku