NDIGCZAS0034762582

264 Kronika

rozmiarów obalona wichrami i częściowo uschła ma 2*5 m. obwodu, jest wspaniałym przykładem niezwykłej żywotności tego drzewa. Druga limba jest w średnim wieku, trzecia młoda.

19.    Podane przezemnie w wykazie stanowisko pod 1. 1, w doi. Białego należy właściwie rozdzielić na dwa. Jedno z nich posiada wymienione w wykazie okazy i znajduje się w pierwszym na wschód od „Za-meczków“ żlebie, drugie, które jest odległe od poprzedniego i znajduje się na półn. stokach „Zameczków⁴⁴, posiada na wzn. 1375— 1420 8 limb (2 stare, 1 młoda i 5 średnich).

20.    W tejże dolinie Białego w żlebie na zachód od wyżej wymienionych „Zameczków⁴⁴ widziałem w pasie od 1300— 1450 6 limb w średnim wieku.

21.    W dolinie Suchej Wody koło ścieżki wiodącej od Hali Gąsienicowej ku Pańszczycy w pobliżu miejsca gdzie perć wychodzi z lasu na wzniesieniu 1500 m. rosną 3 młode 8 m. limby.

Marjan Sokołowski

Stacja meteorologiczna w Żako panem, założona przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie, rozpoczęła swą działalność w grudniu r. 1876. Pierwszym Obserwatorem był nauczyciel L.. Cubernat. Równocześnie założono stacje w N. Targu, Białce, Czarnym Dunajcu, Czorsztynie i Kościeliskach. Spostrzeżenia meteorologiczne umieszczano w Pamiętnikach Pol. T. T., a oprócz tego w osobnych odbitkach wydał opracowane przez siebie wyniki swych obserwacyj długoletni obserwator ś. p. B. Wigilew.

Rż do roku 1922 obserwacye były w pewnych okresach prowadzone dorywczo i nie systematycznie, gdyż nie było funduszów na uposażenie stałego obserwatora. Cenny materjał nagromadzony w ciągu 50 lat działalności stacji, mógłby posłużyć za podstawę do monograficznego opracowania klimatu Zakopanego.

Nakreśliwszy pokrótce historję stacji przechodzę do wyjaśnienia ogólnego stanu działalności Stacji Meteorologicznej w obecnej chwili, oraz jakie mają zajść zmiany w funkcjonowaniu stacji w przyszłości. Od roku 1922 stacja meteorologiczna jest utrzymywana staraniem Tymczasowej Komisji Uzdrowiskowej w Zakopanem, Państwowego Instytutu Meteorologicznego, Muzeum Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i znajduje się pod naukową opieką P. I. M.

W zakres działalności stacji wchodzi: prowadzenie spostrzeżeń klimatologicznych, poszczególne opracowanie materjału obserwacyjnego z każdego miesiąca, ogłaszanie biuletynów codziennych o stanie pogody, prowadzenie spostrzeżeń t. zw. synoptycznych dla codziennych przewidywań pogody i nadsyłanie tych ostatnich za pomocą telegrafu do Państwow. Inst. Meteorolog, w Warszawie, prowadzenie spostrzeżeń fenologicz-nych, obejmujące obserwacje rozmaitych faz w życiu roślin i zwierząt, wykonanie graficznego zestawienia o przebiegu czynników meteorologicznych dla Muzeum Tatrzańskiego.

Z dniem 1 maja prawdopodobnie działalność stacji będzie rozszerzona przez podjęcie badań promieniowania słonecznego, oraz pyłu w powietrzu i wypromieniowania nocnego.

Badania powyższe, jako próbne, były dokonane w roku 1924 pod egidą Państwow. Inst. Meteorolog, przez asyst. Uniw. Warszaw, p. Edwarda Stenza, którego pracę zamieszczamy w sprawozdaniu rocznym za 1924: „Wyniki spostrzeżeń meteorologicznych stacji Zakopiańskiej za 1924 r. i zimę r. 1925⁴⁴.

Otóż nader ciekawe spostrzeżenia jego wykazały konieczność założenia specjalnej stacji słonecznej w Zakopanem.

Jedyna w Zakopanem instytucja naukowa Muzeum Tatrzańskie dopomogła do uzyskania subwencji na ten cel od Tymczasowej Komisji Uzdrowiskowej w Zakopanem. To samo uczynił i Główny Zarząd Pol. T. T., obiecując nadto ze swojej strony wyasygnować na cele stacji słonecznej odpowiednią subwencję w gotówce.

Ponieważ badania powyższe mają służyć w wielkiej mierze potrzebom uzdrowiska, T. K. U. wyasygnowała na zakup przyrządów 500 złotych. Suma ta jednak nie wystarczyła na zakupno potrzebnych przyrządów, gdyż aktynograf kosztuje 1200 złotych. Za staraniem P. I. M. i Muzeum Tatrzańskiego uzyskano niezbędną sumę ze skarbu Państwa; przyrząd wreszcie zakupiono. Tymczasowo znajduje się jeszcze w P. I. M. dla ustalenia spółczynników przejścia. Opylomierz Owensa i pyrheliometr Tiulipan P. I. M. odda do użytkowania dla stacji ze swego zapasu.

Należałoby jeszcze dążyć do tego, aby sieć stacji meteorologicznych na obszarze Tatr została zreorganizowana w ten sposób:

1) uruchomić stację meteorolog. II. rzędu przy Morskiem Oku, która winna funkcjonować stale i prowadzić spostrzeżenia klimatologiczne, jako też synoptyczne.