Summa teologiczna
Zarzut drugi. Oprócz tego, wyraz błogosławieństwo (benedictio) pochodzi od dobroci (bonitas). Lecz dobro s:ę rozszerza i udziela, według Dionizego (IV cap. De Div. Nom.). Zatem należy bardziej błogosławić dnie, w których stwarzał, niż ten dzień, w którym przestał stwarzać.
Zarzut trzeci. Oprócz tego nad poszczególnenn stworzeniami wypowiedziano pewne błogosławieństwo, skoro mówi się o poszczególnych dziełach : Widział Bóg, że było dobrze. Zatem po ustanowieniu wszystkiego, nie potrzeba było błogosła-wić dnia siódmego.
Lecz przeciwne rn temu jest, co powiedziano w Ks. Rodzaju II, 3: Błogosławił Bóg dniowi siódmemu i uświęcił go, bo weń odpoczął od wszelkiego dzieła swego.
Odpowiadam, że jak powyżej powiedziano, spoczynek Boga w siódmym dniu rozumie się dwojako. Po pierwsze mianowicie w ten sposób, że przestał stwarzać nowe dzieła, tak
jednak, że to co stworzył, zachowuje i nietn rządzi. Po drugie
zaś w ten sposób, że po pracach odpoczął sam w sobie. -
Odnośnie więc do pierwszego rozumienia, należy się siódmemu dniowi błogosławieństwo. Jak bowiem powiedziano powyżej .(R. LXXII, 4), błogosławieństwo odnosi się do rozmnożenia, stąd powiedziano do stworzeń, które błogosławił, Roście i mnóżcie
się. Rozmnażanie zaś rzeczy dokonuje się przez sprawowanie rządów nad stworzeniami, przyczem z podobnych stworzeń rodzą się podobne.—Odnośnie zaś do drugiego rozumienia, należy się siódmemu dniowi uświęcenie. Wszelkie uświęcenie polega bowiem przedewszystkiem na tem, by spocząć w Bogu; stąd też i rźeczy pośwuęcone Bogu nazywają się święte.
Odpowiedź na p i e r w s z y z a r z u t. Nie dlatego siódmy dzień jest uświęcony, że Bogu można coś przydać lub ująć, lecz dlatego, że stworzeniom coś przybywa przez pomnożenie i spoczynek w Bogu.
Odpowiedź na drugi zarzut. W pierwszych sześciu dniach ustanowiono rzeczy w ich pierwszych przyczynach. Lecz później z owych pierwszych przyczyn rzeczy się mnożą i zachowują, co także należy do dobroci bożej. A doskonałość jej