page0478

NAZEWNICTWO OBSZARÓW POGRANICZNYCH

~{ov)ice, panuje w dawnej ziemi sanockiej. W nazwach części wsi i w nazwach terenowych struktury tego typu spotyka się w całym Beskidzie Niskim. Podobnie wygląda dystrybucja sufiksów ukr. -(yń)ci, słowac. ~(in)ce i poi. ~{iń)ice.

Osobliwością dawnych łemkowskich nazw terenowych (głównie w zapisach z XVII-XVIII w.) był sufiks -at- (poi. -ęt-H-ąt-). Pozostałością tego typu nazewniczego są: Duszatyn (nazwa wsi), Chryszczata (nazwa góry), Sawczatiwka (nazwa terenowa) (por. Rieger 1995).

Czasem skład etniczny mieszkańców wsi wyrażano przymiotnikiem: Królowa Polska, Uście Ruskie (dziś Gorlickie), Królik Wołoski; określenia te mogły jednak oznaczać po prostu typ prawa osadniczego.

W obrębie zwartego osadnictwa łemkowskiego na południowych stokach Karpat znaleźć można ślady polskości (Wagrinec; Gribiw z -g-) i nazwy o wspólnych cechach językowych Polaków i Słowaków: Czarna (tak brzmi ten wyraz po polsku i w gwarach wschodniosłowackich), Jadlowa (z zachowaniem grupy -dl-), Gawranec (z polskim G-, ale słowackim -ra-; por. poi. gawroń).

*| Jurek 0 Ka a

□

inne, np. Kata, Kaca, Katenna, Katrina; Juricko, Duricko, Jurinko, Jurco, Durik.

V

2. Występowanie na Słowacji imion Jurek Kasia w polskiej formie fonetycznej i słowotwórczej

Atlas slovenskćho jazyka, t. III, cz. 1, Bratislava 1981, s. 196, 214 (mapa 184 i 202)

474