171
naród ocknąwszy się prawie z obłąkania i otrząsając się z swych błędów, nową erę życia politycznego miał rozpocząć. Cesa-rzowa Marya Teresa, acz wzdrygając się na takowe postępowanie, przystąpiła nakoniec, powodowana jedynie koniecznością do tej umowy, i rozkazała swojemu wojsku niektóre części krain polskich zająć, do których Austrya imieniem z nią połączonych prowincyj dawne pretensye mieć mniemała 1).
Galicya pod panowaniem monarchów auutryackich, od r. 1772 do 1849.
1772.
Marya Teresa, cesarzowa niemiecka, która przy korona-cyi na królowę węgierską fi 741) jednocześnie tytuł kiólowej Galicyi i Lodomeryi przyjęła, a przy której koronacyi obok chorągwi węgierskiej także i chorągiew Galicyi, jako znak, że korona węg. swoich pretensyi do tej prowincyi się niezrzekła, powiewała, przystąpiła jak się powyżej rzekło, niechętnie i tylko koniecznością utrzymania pokoju z innemi mocarstwami do tego, nie przez nią uprojektowanego rozbioru Polski. Na mocy więc ogłoszonych pretensyi korony węgierskiej do Galicyi, zajęły wojska austryjackie 1. września 1772. część ziemi krakowskiej, sandomirskiej, bełzkiej, całą Rus czerwoną, część Podola i Wołynia, tudziez kśtwo oświęcimskie i Zatorskie, razem do 1,400 mil Q ziemi polskiej, a na niej 300 miast i miasteczek, 6000 włości z trzema miljonami mieszkańców 2). — Zaraz po złączeniu tych ziem pod nazwiskiem Galicyi i Lodomeryi z państwem austryjaokim, nalegali solennie stany węgierskie , ażeby władnie co nabytą Galicję do korony węgiers
Austrya zajęła Ruś czerwona i część Podola na mocy pretensyi, popieranej niegdyś obraniem królewicza węgierskiego, Andrzeja, książęciem halickim (1188), jako też późniejszym zależeniu tej ziemi od korony w ęg., naostatek zawartym przymierzem z r. 1352 między Kazimierzem W., królem polskim, i Ludwikiem, królem weeierskun
Ł t?
Rosia zabrała równie część Litwy, Wołynia i Pudola; ogólnie ziemię między rzeką Dzwma, Dnieprem i Druczem położona; Prusy zaś zachodnie. Prusom przyległe kraje: Pomorze i województwo chełmskie i marienburgskie aż po Gdańsk. Razem wynosił ten pierwszy rozbiór trzecią część królestwa polskiego, z blisko połowy jego ludności.