tpn w alpach i za alpami 25 01
21
tak starożytność jak i własne jogo stulecie obfito mu stręrzyły przykłady. Umiał on tćż z nich korzystać : n lubo juz 38 lat liczył, wiek gdzie dusza wystygać zaczyna a wyobraźnia tulić swe skrzydła, zapał jego tak był ognisty, tak mamiący rzucił na styl i na cały tok dzieła odblask, iż odrazu w rzędzie najpierwszych postawił go pisarzy.
Rousseau otrzymał konkursową nagrodę. Imię jego w święcie zabrzękło. Lecz ta do sławy droga, która wówczas przysula laurami, miękką i wygodną mu się wydala, okropnie póżnićj miała mu poranić ncgi, i serce pokrwawić.
Jeśli wnosić można, iż tr.afnćm przeczuciem Rousseau tak długo swój outorsk' odpychał zawód, mniej mu przenikliwości przypiS&ć należy, gdy się w nim missyonnrz^m prawdy ogłosił, gdy jako herb obrał dew zę : „ Vitam impendere vero.”
Mówić ludziom prawdę! jaka myśl szalona, jakie zuchwalstwo! Jakoż, nieco rozpatrzywszy się w święcie, łitwo zmiarkował, iż mu to przyrzeczenie samo bezkarnie nie ujdzie, iż mu stronić przed zawiścią i kryć się należy. Ta nieprzyjaciół obawa, nie bez przyczyny zrazu obudzona, siała się w końcu rodzajem fixacyi. Na kilka lat przed śmiercią, Rousseau w każdym już w dział spr/y-siążonego na swą zgubę zdrajcę, ulegał paroksyzmom zupełnego obłąkania.
O ileż wycierpićć musiało serce, kiedy łzami swej boleści, zdołało aż zagasić tę iskrzącą pochodnią, ten umysł co tyle rzucił na wszystkie strony światła i blasku!
Lecz zawiść, która do tak smutnego przywiodła go stanu, więcej zapewne szczytny jego talent ścigała, n;ż się oburzała surowością ogłoszonej prawdy. Niezawszc to ona, niestety! piórem jego surowo kierowała. Rousseau owszem wiele, ach wiele podał światu błędów! a te błędy tern powszechniej, tćm skwaplisuej przyjęto, iż je wlał w złote swego stylu tormy, iż je w świetnych i kwiecistych jego szatach przedstawił. Wiele on obłąkał umysłów: lecz niech mu to będzie przebaczonćm! On razem z niemi po swym nadobnym błądził labiryncie, a różową przyświecając im lampą, jemu samemu się niezawodnie zdawało, iż przedmioty ria które światło jćj pada, są rzeczywiście różowemi. Nie byłby on
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
tpn w alpach i za alpami13 01 150 Książę Lucjan^ jak w swej okolic} Witerbu wsi, tak j w Tu-scnlum
tpn w alpach i za alpami24 01 113 wioskami, co jak jaskułcze pod dachem gniazda, tak one pod skały
tpn w alpach i za alpami 15 01 11 takież same, a jak wybije ostatnia godiina, to tóż wszystko mi jed
tpn w alpach i za alpami 26 01 oo tak wymownie pisał, gdyby nie wierzył w to co pisał, i pisma jego
tpn w alpach i za alpami06 01 199 dopuszczała się, jak mówią figlów, dla pozbycia się swej macie- •
tpn w alpach i za alpami39 01 232 Tak to Florencja dała Polsce swych Pazzich, których imię na Paców
tpn w alpach i za alpami99 01 42 tak piękne rozwi,a kwiaty, razem z niemi i truciznę szle swój ziem
tpn w alpach i za alpami95 01 235 bcm, świeże jak z ich rąk róże, z nieco zgrubiałymi warg-, du-żem
tpn w alpach i za alpami27 01 17 Tak skończył człowiek co pod uciskiem powstał, a szczęścia znieść
tpn w alpach i za alpami31 01 21 Trzeba znać ludu neapolitańskiego niechlujstwo, jeb" dobrze p
tpn w alpach i za alpami59 01 49 nigdy niczego uczyć się nie chciał. Professorowie konserwatoryum ł
tpn w alpach i za alpami03 01 192 kończy, a mimo to nie jest dobrze utrzymaną. Musi to być takie do
tpn w alpach i za alpami 49 01 44 jego posiadać własności. Jedne całkiem od stóp do szczytu się żarz
tpn w alpach i za alpami 52 01 47 Ta bandurka i skrzyneczka, tak jak cały strój jego, przypomniały m
tpn w alpach i za alpami23 01 116 on wszystkiego odmówiwszy, jak żył, tak i umarł wpośród cichej sw
tpn w alpach i za alpami53 01 146 Lecz czy to zbytecznie uciśniony boleścią, chciał tak z niój, jak
tpn w alpach i za alpami16 01 209 Jak Cimabue tak i Giolto był zarazem architektem i malarzem, lecz
tpn w alpach i za alpami41 01 183 Lecz i na to nie znalazłam czasu. Dwie młode i hoże dziewczyny, t
tpn w alpach i za alpami55 01 196 licząc zalety uzdrawiających kąpieli, tak siarczystych, jak żelaz
więcej podobnych podstron