tpn w alpach i za alpami2301

116

on wszystkiego odmówiwszy, jak żył, tak i umarł wpośród cichej swych owieczek miłości (7-

Opuściwszy San-Mimato, sławne ryżowe kapelusze sąsiedztwo Florencyi zwiastują. W miar? zbliżania się do niej, coraz więcćj widać głów temi szerokirmi ocienionych kapeluszami. W końcu w każdćm miasteczku i wiosce, całe dają sic widzieć roje plotących je dzióweząt i chłopców. Każda z nich ma za pasem dość krótko ostrzyżoną wiązkę ryżowój słomy, a w cieniu, przed domem, wokoło zasiadłszy, lub chodząc, gawędząc, albo śpiewając, po je-dnćj wjciągają ze swój wiązki słomie, i zręcznie, w inną nawet patrząc stronę, wplatają do długiej, pod palcami szybko rodzącćj się plecionki. Te, jedne z drugą tak zgrabnie późnićj łączą, iż najlepszy wzrok szwu w nich dójrzóć nie zdoła.

Znane całćj Europie kapelusze florenckie, głównym są handlu jej przedmiotem. Cena ich na miejscu, w miarę eienkości, od sześciu do kilku ty Sięcy pawłów dochodzi. (Paweł toskański wynos; 3872 groszy polskich).

Stanowią one zarazem narodowy tamecznych wieśniaczek strój. Prócz szerokiego kapelusza, bardzo u nas niewłaściwie nazwanego tyrolskim, (Tyrolki bowiem noszą czarne u góry spiczaste, całkiem podobne męzkim), prócz dużych perłowych kolczyków oryginalnego kształtu, lud toskański, tak w stroju jak w rysach, żadnego właściwego nie ma typu. Nie ujrzysz w nim ani sprężystej We-necjana żwawości, aui czarnych genueńskich oczu i głębokiego

(’) Jerzy Sand, w swej południowej podróży (un hirer au midi de 1’Euro-pe, pag. 129ż, wspomina o innym jeszcze szczepie tegoż imienia, którego herby z szesciu gwiazd, iwa i potowy orła ztożonc pan Tastu na wyspie Majorce wynalazł. Wnioskuje, iż ztamtąd do Korsyki się przenieśli: tern chętniej temu wnioskowi sprzyja, iż tenże pan Tastu, wynalazł w archiwach major-kańskich, wzmiankę o niejakim Hugo Bonaparte który w 1411 roku został w zastępstwie króla Marcina z Aragonu dn Korsyki na regenta posłany. Atoli, ci nowego wynalazku Bonaparci, mieli ojednę jeszcze literę mniej od włoskich, pisali się Bonapart, gdy jak wiadomo Napoleon, prócz wykreślonego u, żadnej w swem nazwisku nie przyniósł zmiany; herbów jego także nie znaliśmy; na świeżych florenckich grobach żadnego nie widziałam. A te u lubo do najpiękniejszych kart jego się wiąże, stało się później, nie wiem czemu. Napoleona nieprzyjaciół znamieniem. Jeśli w jakiem piśmie, kto spostrzega imię Bonapartego z u napisane- może być pewnym , że jest przeciwne cesarskiej sławie; czego ja nigdy zrozumieć nie mogłam.