tpn w alpach i za alpami3101

21

Trzeba znać ludu neapolitańskiego niechlujstwo, jeb" dobrze pojąć co musiało się dziać z tyra wykwintnym księciem, gdy mu przyszło zdjąć swe jedwabne szaty, by obok Gennarego w łóżku jego zabrać miejsce!

Nie przedłużając tych godów', Henryk, lubo zamiast obiecanych mu 70,000 ludzi, zaledwo 4,000 uzbierać zdołał, poszedł z niemi .ta Averse. Ayerse jest dość znaczne, o parę mil od Neapolu, z p.ęknym niegdyś zamkiem miasteczko, założone za nor-mandzkich czasów w celu zakasowania mćm stolicy, i tam ją przeniesień a Guisc je zdobył, nazwał się ncapolitańskim księciem (Duc de Naples), i tam swą główną założył kwaterę. Dotąd wszystko szło jak na Guisn przystało; przyszedł, zwyciężył, i jeśli nie na tronie, w królewskim zasiadł pałacu, Ale zbytecznie swój ufając gwiazdzse, ponowił do Mazarina o pomoc prośby, a tymczasem pod gorącym czarnych oczu blaskiem, z wojennych wypoczywał trudów. Zapomniał że Arerse z Kapuą sąsiaduje, i podobnymże tchnie upojnjącćm powietrzem.

Tak gdy oczekiwana z Francyi pomoc nie przybywała, a Guisc bez wojska i bez pieniędzy, me śmiejąc s.e na Neapol targnąć, przez cztery miesiące całkiem prawie nieczynne życie w Ayersie trawił, niechęć i zdrada zaczęły się objawiać. W końcu, walecznie w ednej małej bijąc się wycieczce, w marcu 1648 r. pojmany i do Hiszpanii odesłany, trzyletniem więzieniem swe czteromiesięczne opłacił panowanie, a raczej panowania nadzieję.

Tymczasem F bp IV umarł, a eu^ropejsoy królowie widząc koronę na wybladłem czoło syna jego, Karola II, zaczęli na państwo księcia tego pożądliwe zwracac oko. Sekretne już nawet względem podziału zawarli traktaty, gdy Karol, nie spoJziewując się potomstwa ni długiego życia, mianował swym spadkobiercą wnuka Ludwika XIV, francuzkiego króla, który późniójpod unie-n.em Filipa V objął hiszpańskie rządy.

Po krwawćj i słynnój w historyi o tę sukcessyą wojnie, gdzie cała prawie Europa a ijaibardziej dom austyaeki bronił przeciw Burbonom Karola spadku, Neapol, najprzód ustąpiony Austryi, znów potem wrócił pod hiszpańskie berło. Ale Filip V już nic vice-króla, tylko własnego posłał mu syna, a teu całkiem niepa-