tpn w alpach i za alpami55 01
148
szającćj cały jego majątek, na wygnanie, i zagrożony spaleniem gdyby wrócić ośmielił się.
Tu się zaczyna ostatni, najdłuższy i najsmutniejszy ustęp życia poety. Dante liczył wówczas rok trzydziesty siódmy.
Jak Etna co pod śnieżnym szczytem potok płomieni w swem łonie kryje, tak i zimna powierzchowność Danta, pokrywała pełną namiętności duszę.
W tćj duszy nic nie było letniego, wszystko ogniem płonęło; jak zapamiętałą miłością kochał Beutryxę, tak kochał nauki, muzykę, malarstwo, poezyą, a bardzićj nad wszystko ojczystą ziemię.
Osobisty nieprzyjaciel jego Corso Donati, żony jego krewny, wiedział iż nie potrafił boleśniejszego mu zadać ciosu, jak zamykając przed nim Florencyi bramy, i dlatego je zamknął.
Po rozmaitych i zawsze bezskutecznych o otwarcie ich próbach, Dante zrażony niewdzięcznością panujących we Florencyi Gwelfów, przeszedł na stronę Gibelinów. Niedostatkiem zmuszony u nich szukał przytułku, ich się przejął sprawą. Wszędzie uprzejmie po pałacach witany, w żadnym jednak nie pozostał długo. Człowiek myśli oddany, lubiący samotność, trudno się podoba dworzanom; a zimny wyraz twarzy, lubo mylnie lecz najczęściej za dumę brany, tak sprzeczny z tym wiecznym uśmiechem, co go ogół uprzejmością zowie, zwykle nieprzyjazne obudzą uczucia.
Już od lat kilku Dante łzami wygnania się karmił, gdy jeden z synowców jego, szperając we Florencyi między familijnemi papierami, znalazł zaczęty stryja poemat. Wyjątki te, wszystkim przed któremi je czytał, wydały się pełne gienialnych pomysłów. Posłano je autorowi z prośbą o dokończenie.
Autor te próby zojcowskiem przyjął uczuciem, powitał jakby dawnego przyjaciela, jak powiernika swych myśli i uczuć, a w no-wśm ich zwierzaniu znalazł pociechę i osłodę. Musiał jednak, jak się zdaje, początek całkiem przerobić, gdyż poczyna opowiadanie od pamiętnej w życiu swem epoki, od roku 1300.
W wielkim tygodniu roku tego, mówi Dante, błąkając się w jakiejś pustyni około Jerozolimy, znalazł się niespodzianie w duchów krainie. Tam cień Wirgiliusza oddawna z nią obeznany (jak tego dowiódł w pięknym opisie piekieł w Eneidzie), ofiaruje się
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
tpn w alpach i za alpami93 01 130 Jakkolwiekbądź, położenie jego nad brzegiem rzeki bardzićy fajerw
tpn w alpach i za alpami05 01 148 tynie, stawy, tryumfalne luki, obeliski na wzór egipskich, i udan
tpn w alpach i za alpami 10 01 6 doborowi tych grobowych kolorów. Ja zaś pewna jestem, iż gdyby w ró
tpn w alpach i za alpami13 01 107 * Co ci o wnętrza kościołów powiedziałam, toż samo i do ich obrzę
tpn w alpach i za alpami32 01 125 Te dwa zamŁ lubo na przeciwnych Arna brzegach i dość od nich odle
tpn w alpach i za alpami13 01 205 Sztukami plasiycznemi zwano niegdyś wyłącznie te, co jak architek
tpn w alpach i za alpami30 01 223 Ale Benvenuto, jakby w odpowiedzi na te poniekąd słuszne zarzuty,
tpn w alpach i za alpami97 01 40 pomocą lekkićj korby, wracają na swe wysokie piętra. Przemysł ten,
tpn w alpach i za alpami44 01 186 Dwa przed nią spiżowe na koniach posągi, Karola III i Ferdynanda
tpn w alpach i za alpami69 01 209 mniemać, że było utworzone na wzór piękności przez Tego, który za
tpn w alpach i za alpami71 01 zatokę i wszystkie jćj wyspy, ale na cale Włochy, szeroki i pyszny ro
tpn w alpach i za alpami34 01 24 tylko dobre co u nich, ze wszędzie tak jak we Francyi dziać się po
tpn w alpach i za alpami41 01 31 dzieckiem, i jak siostra jćj męża, wielka księżna toskańska, całki
tpn w alpach i za alpami44 01 34 oddać przybył; i Lazzaroniego, który na tg uroczystość jedyną swą
tpn w alpach i za alpami75 01 65 W końcu, gdy już każdy na swym ośle czy mule siedzi (muły są lepsz
tpn w alpach i za alpami56 01 145 co tam kwiatów, nigdzie na świecie szerszego i piękniejszego wido
tpn w alpach i za alpami24 01 212 sobem ten uniwersytet stanął na równi, i rywalizował z boloń-skim
tpn w alpach i za alpami30 01 218 usposobienia, pocóżby miał do Włoch jechać? Lepićj do Belgii., bo
tpn w alpach i za alpami 52 01 47 Ta bandurka i skrzyneczka, tak jak cały strój jego, przypomniały m
więcej podobnych podstron