tpn w alpach i za alpami1301

3

Jak tylko król węgierski ustąpił, Johanna wróciła. Lud jej sprzyjał, a uzyskane solenne Rzymu ze śmierci Andrzeja usprawiedliwienie, więcej jeszcze przychylnych jej zjednało. Królowa użyła tych ludu uczuć dla pozyskania serc swemu mężowi, niezbyt w kraju lubionemu, a którego ona namiętnie kochała.

Hrabia Tarentu koronę z jój rąk otrzymał. Piętnaście lat z nim związku najpiękniejszemi są Johanny życia. Lecz zbytek, jak mówią, tćj wzajemnój miłości, przyspieszył króla zgon.

Johanna w 36 roku zostawszy wdową, trzeciego wzięła męża. Bylto syn księcia na wyspie Majorce, młody i piękny. Ale już królowa nie znalazła dla niego uczuć jakiem, poprzedniego darzyła małżonka, Wysłała go niebawnie na pomoc ojcu, którego wyspa przez arragońskiego króla turbowaną była; wykupiła go wprawdzie z więzienia, gdzie koleją wojny się dostił, lecz powtórnie go wysłała i juz nie słyszano więcćj o tum Jedni mówią, że tam umarł, i Jehannie tę nagłą przypisują śmierć; drudzy że znalazłszy go u stóp innćj kobićly, nie chciała go widzićć i rozwód wzięła, co tem dziwniejsza, iż rozwody dotąd w Neapolu nie były znane.

Po tem trzecićm owdowieniu, Johanna, zawsze bezdzietna, zaczęła o swym następcy myśleć. Siostra jej Marya zostawiła córkę Małgorzatę. Johanna wydała ją za Karola Durazzo, i jego następcą tronu ogłosiła.

Tvmczasem sama silną ręką rządy prowadziła. Jeden z magnatów neapolitańskich, hrabia Minorsino, bunt przeciw nićj podniósł; ona go pobiła, pojmali, stracić kazała.

Ambroży Visconli medyolańsk; książę, prawie do bram Neapolu sie posunął, w zamiarze podbicia królestwa, które mu się zdawało tem łatwiejsze do zabrania, iż pod kobiecem zostawało berłem. Ale Johanna do ucieczki go zmusiwszy, przekonała jak dalece się mylił.

Mimo tych wszystluch i wielu innych rozrywek, królowa znudziła się swym wdowim stanem, i po raz czwarty myrtowy do włosów przypięła wianek. Czwartym szczęśliwym był Otton książę brunświcki. Johanna liczyła już lat 45, ale Otton, parnię-