] 71
dynastją, w przeciągu kilku miesięcy znalazł się ostatnim, jeśli nie z imienia to przynajmniej ze swej linii, z tej, którą migdzy , książęce w Europie już liczono.
Laurenty II bowiem zostawił tylko małą córeczkg, Katarzyng.
Owa sławna później w dziejach Fruncyi Katarzyna Medicis, żona i matka jej królów (z których jeden Henryk Walezyusz i u nas znany), wówczas kilkodniowe dzićcię, za niezdolną do dziedziczenia po ojcu urbińskiego ksigztwa uznaną została, a stryj jćj ojca, nie przeczuwając zapewne świetnych swej wnuczki przeznaczeń, odebrawszy je, częścią do papiezkith stanów,częścią doToskanii wcielił.
Po tych wszystkich wypadkach, Leon X, jakby zniechęcony publicznemi sprawy, jeszcze bardziej oddaje się literaturze, naukom i kunsztom. Michał-Anioł, Rafael, Bramante, zdobią Watykan. Florencya, gdzie do tymczasowego zarządu papież posłał kardynała Medyceusza, także wznosi się, i do dawnych nowe kunsztowne dołącza skarby. Wszędzie za jego wzorem tworzą się zbiory, biblioteki i galerye. Kobióty otwierają literackie salony (1). Obyczaje jeśli nie na surowości, to na polorze coraz bardziej zyskują.
W końcu, Leon X budzi się ze swój politycznej nieczynności; przedsiębierze zdobyć Ferrarę. Następnie postanawia oswobodzić Włochy, tak z francuzkićj jak z hiszpariskićj władzy, i rozmaite ku temu rozpoczyna kroki. Na dawnego sprzymierzeńca swego Franciszka I, rzuca klątwę; łączy się z Karolem V, odzyskuje Parmę i Placencyą którą mu była Francya zabrała; lecz nie ma czasu ani doprowadzenia swych szerokich zamiarów do skutku, ani nawet nacieszenia się swórn zwycięztwem. Tylkoco bowiem dowiaduje się o zdobyciu Medyolanu, Placencyi i Parmy, i każe z tego powodu trzydniowe wyprawiać publiczne zabawy (2), gdy
(') Roscoe, który wydal cztery tomy o życiu Leona X, wylicza następujące: Wiktoryą z domu Colonna, margrabinę Pesciera, w której się kochał Michał-Anioł, i Weronikę księżnę Corregio, obie poetki, obie odznaczyły się także 'vzorowemi obyczajami. Inne jako Konstancya z Aratos, Julia zAragonu, Laura Terracina, Gambara, Stampa i Laura liottifera, przezwana Safo, należały do tych co zwano w owych czasach Cortegiane.
(2) Opis wspaniałych i prawdziwie zadziwiających maskarad i uczt, za Laurentego Wspaniałego i Leona X wyprawianych, do których układu najsławniejszych używano artystów, znajdziesz we włoskiem dziele Dandola, pod tytułem: Firenze sino allu ca (łuta della republica, sir. 286.