tpn w alpach i za alpami4701

239

młodego jeszcze naówrzas chłopca, do pomocy. Teraz nikt nie patrzy na Pinluriccia obrazy, szukając tylko Rafaelskich głów, odznaczających się tą tęskną i omgloną czułością, co im uroczy nadaje wyraz.

Wpośród zakrystyi starożytna stoi rzeźba. Myślisz zapewne że przedstawia świętą rodzinę?—bynajmniój— sąto trzy gracye, młode i ładne, kształtów pięknych i miękkich, jak je starożytni tylko robić umieli, w postaci i stroju sobie właściwym. Nie pytaj mnie co one tam robią, bobym ci wytłumaczyć nie potrafiła.

Niektórzy z Sjenny zbaczają do Certałdo. sąsiedniej tam Bocca-cia ojczyzny. Lubo już grób jego rozbity, zburzony, staraniem jednak uczonój kobiety (pani Lenzoni), z grobu tego kamień, jako i inne sławnego autora pamiątki zebrane, troskliwie są zachowane w domku, na wzór dawnego Boccacia domu odbudowanym. Autor Dekamerona, chociaż się zrodził w Paryżu, niemnićj się uważał z Ccrtaldo, lego gniazda rodziny swojej. W nim ostatnie spędził dni, i tamże je skończył.

Wróciwszy na drogę odwiecznćj stolicy, kraj coraz smutniejszy, coraz bardziój opustoszały przedstawia widok. Zdaje się, iż każdy w nim krok o sto mil od Europy nas oddala, o sto lat nas cofa od naszego industryalnego wieku.

Natura wnętrzną dręczona chorobą, wygląda jakby powstać dotąd nie mogła zpod tych wulkanów, co jój niegdyś podarły łono. Wszędzie zastygłej lawy potoki, zimne i szare zostawiły pasma; wszędzie widać ślady kraterów lub późniejszych ziemi wstrząśnięć; a na tej zburzonćj powierzchni, żadnej uprawy, żadnćj nawet łąki ni bydła, nic coby cywilizacją tchnęło.

Rzadko gdzieniegdzie rzucona wioska, zamiast ożywienia, pomnaża jeszcze wrażeń tych tęskność. Nędza, niechlujstwo nowy tam na nie rzucają cień, nowy smutek, lub odrazy rodzaj.

Zpod ubogiego domostwa, które się zrazu pustką wydaje, wybiegnie najczęścićj jakaś blada chorobliwa istota, kilku niby pokryta łachmanami. Ta wznosząc do pojazdu obumarły wzrok, chudą wyciągnie rękę, w imię Boże o wsparcie wołając. Tam ucho oswajać się poczyna z tym mori di famę! (umieram z głodu!), które później brzmióć w niem już nio przestaje.