tpn w alpach i za alpami1401

4

tny losu poprzednika swego, najmniejszego cieniu na swą małżeńską wierność nie rzucił.

Inne go za to kłopoty czekały. Durazzo niemiłym patrzał okiem na te czwarte ciotki związki; lękał się żeby Otton przeżywszy żonę, r.ie zasiadł pc me' na tronie. Chcąc wcześnie złemu zapobiedz, udał się do Rzymu; a tam zostawszy na króla ne-apolitanskiego namaszczonym, uzbierał wojsko i na jego czele swe królestwo zdobyć zamierzył.

Po bezskutecznym oporze, Otton cofnąć się z Neapolu musiał, a Johanna z dworem i wiernemi sobie zamknęła się w fortecy Castel Nuovo (co tek pięknie w morze patrzy, a ja ją w tćj chwili z okien mych widzę).

Otton udał się po nowe siły do Gaety; królowa zaś posiała do swych piowanekich stanów, żeby po nią okręta przysłano; tajemnie także do francuzkiego króla napisała, ofiarując swą koronę Ludwuowi andegaweńskiemu, młodszemu z synów jego, błagając tylko żeby po nią przybył. A tymczasem odważnie oblężenie odpierała.

Otton wrócił: lecz pobity w więzieniu się oparł. Okręta z Prowancyi nie przybywały, Ludwika widać nie było; Johanna m>mo to oddać się n^:e chciała.

Już brak żywności okropnie czuć się dawał; dzieci płakały, matki na kolanach prosiły królowćj o zmienienie srogiego wytrwałości postanowienia, ale nic wskórać nie mogły; królowa śmiejcie się chleb suchy jadła, lub smażone szczury, a bram jeszcze lepićj bronić kazała.

Jednak, gdy i takiej zabrakło żywności, bramy otworzyć się musiały. Johanna się oddała, a co gorsza nowy podpisała na korzyść swego zwycięzcy dokument.

Następnego dnia prowanckie okręta do portu przybiły. Durazzo dumny swem zwycięztwem, każe wprowadzić admirała i innych naczelników do ciotki, by z jej ust usłyszeli, że już między niemi zgoda, że on tronu następcą. Lecz królowa w takie do nich ozwała się słowa:

— „Nie mogę pojąć nagannój waszój zwłoki w' wykonaniu rozkazów moich; nie nu'gę jej z waszym honorem, przysięgą wier-