7
Rywalem tym był Sforza, waleczny żołnierz, odznaczający sic pięknami rysy , budową ciała. Ten zuchwały ze strony podczaszego czyn, oburzył dwór i panów. Naradziwszy sic z sobą, wszyscy razein przyszli pokornie przedstawić króluwój, iż taki porządek rzeczy interesom krajowym nie sprzija, że należałoby wybrać sobie męża.
Johanna się nie wzbraniała, poszła za Jakóba Burbona, hrabi na Marchii, lecz dalej swe zwykłe wiodła życie.
Francuzowi się to nie podobało. Pandolf widząc iż Jakób ziem na niego patrzy okiem, wypuścił Sforza z więzienia, i oba sprzysięgli się na niewygodnego męża. J.ikób o wszystkićm skrycie uwiadomiony, niedługo takie znosząc żarty, obu pojmać kazał; Sforzę nazad do więzienia wtrącił, a Paudolfa na torturę najprzód włożywszy, kazał głowę mu uciąć i za nogi powiesić.
Po tym wstępie, resztę wielbicieli swej żony powygarii.il; a tak oczyściwszy dwór, przyda! Johasi starego Francuza,z rozkazem iżby nigdy z jej nie wychodził pokoju, na krok jej nie odstępował, każde słyszał słowo, i wiernie królowi donosił.
Już tak od trzech miesięcy królowa świata nie widziała, i nikt jej oblicza; król z kilku rodakami pil w głębi ponurego pałacu, a Neapol nawykły do zabaw i uczt dworskich, śmiertelnie się nudził.
W braku zabaw zaczęto siać plotki. Rozmaite wieści poczęły o królowej krążyć, o jej męża okrucieństwie; dość że nea-politańska młodzież zaprzysięgła ją wiJzieć, przekonać .się ojej stanie, i wyzwolić z więzienia.
Na czele tego spisku stanął pićrwszy nieszczęścia królowe; sprawca, Juliusz Cesare. Oburzony dnwnii-j nieprzyzwoilem Jo-hiinny postępowaniem, pierwszy nań Jakóba zwrócił uwagę, do zemsty podmówił, Pandolfa stracił. Teraz wzruszony nieszczęściem biednćj kobiety, grzechu swego żałował. Chciał go odkupić używając zaufania i łask jaćie -sobie u króla pozyskał, na oswobodzenie zamkniętej żony.
Tak się zmówiwszy, cała młodzież przyszła do zamku prosząc o zaszczyt widzeniu królowój. Jakób naprzeciw nićj wyszedł, mówiąc że jest słabą, że jej zdrowie wymaga samotności,