0109

0109



111


§ 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych

Do każdej różnicy stojącej pod znakiem sumy zastosujemy wzór na przyrost skończony — warunki stosowalności tego wzoru są tu spełnione. Wtedy otrzymujemy

F (b)—F (a) = YiF'(h)(xl+l-x,) ,

(=0

gdzie Si jest pewną określoną (chociaż nieznaną nam) wartością zmiennej x, zawartą między xt i xi+l. Ponieważ w takich punktach f, mamy F'(li) =/(?()» więc możemy napisać

F(6)-F(<i) = §/({,) J*

i* O

Po prawej stronie otrzymaliśmy sumę całkową a dla funkcji f (x). Założyliśmy jednak, że suma a ma określoną granicę przy A -*• O, niezależną od wyboru punktów . Zatem w szczególności nasza suma, zachowująca (przy wskazanym wyborze tych liczb) stałą wartość, także jest zbieżna do całki, stąd zaś wynika, że

F(b)-F(a) = jf(x)dx.

a

W poprzednim ustępie obliczaliśmy za pomocą wzoru podstawowego całki oznaczone. Jednakże wzór ten można stosować i w przeciwnym kierunku. Zastępując we wzorze podstawowym b przez x, a f(x) przez F’(x) możemy napisać go w postaci

b

F(x) = F(a)+ j F'(t) dt.

a

W ten sposób za pomocą procesu granicznego (gdyż całka oznaczona jest przecież granicą) można „zrekonstruować” funkcję pierwotną F (x), jeśli tylko dana jest jej pochodna F'(x). Wynika stąd zresztą, że pochodna jest nie tylko ograniczona, lecz także całkowalna według definicji Riemanna, co nie zawsze zachodzi.

311. Wzory redukcyjne. Widzieliśmy, że w sprzyjających warunkach wzór podstawowy rachunku całkowego od razu daje wartość całki oznaczonej. Z drugiej strony za pomocą tego wzoru różne wzory z teorii całek nieoznaczonych można przekształcić w analogiczne wzory dla całek oznaczonych, sprowadzając obliczanie jednych całek do innych (na ogół prostszych).

Mamy na myśli przede wszystkim wzór na całkowanie przez części


i jego uogólnienie [270, (3) i (5)], a także inne tego rodzaju wzory [271, (6); 280; 287], częściowo na nim oparte. Ogólna postać wzorów, jakie będziemy rozpatrywać, jest następująca:

(4)    J7(x) dx = <p(x)~ Jg (x) dx .

Jeśli obszarem, w którym można stosować ostatni wzór, jest przedział <a, b}, to można


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
§ 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych113 z którego pomocą całkę Jm sprowadzamy kolejno
123 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych Na odwrót, całka G sprowadza się do całki
(2) (2) 105 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych Analogicznie, wychodząc z
107 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonychnicę po lewej stronie wzoru (A) oznaczamy zaz
109 § -3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych nika z wniosku w ustępie 131, wystarczy zał
115 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych Stosiyąc kilkakrotnie ten wzór otrzymujemy f
§ 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych 117 czyli/ x sin x 1-j-cos2* dx/ sin /
119 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych 10) Niech funkcja/(x) będzie funkcją ciągłą
121 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych Ostatnią z otrzymanych całek sprowadzamy prz
125 § 3. Obliczanie i przekształcanie całek oznaczonych W tym celu zauważmy, że z (jednostajnej)
626 XIV. Całki zależne od parametru Dalsze różniczkowanie względem P pod znakiem całki jest
1) Wstęp Bardzo prosta i szybka funkcja do obliczania całek oznaczonych (w tym przypadku pola pod da
139 § 5. Przybliżone obliczanie całek oznaczonych Dla przykładu powrócimy do obliczenia całki J ^
143 § 5. Przybliżone obliczanie całek oznaczonych x dx za pomocą wzoru Simpsona z dokładnością do
1) Wstęp Bardzo prosta i szybka funkcja do obliczania całek oznaczonych (w tym przypadku pola pod da
Ebook () Wstęp różniczkowych, czy też w obliczaniu całek oznaczonych itp. W przedkładanej pracy oma
Untitled 111 Słowo zaczynające się taką samą głoską, część 2 Do każdej pary obrazków dorysuj trzeci,
P1000542 Ks.rob:    12/2008 KERG:BOR-111/2008WYKAZ OBLICZONYCH PÓL POWIERZCHNI DZIAŁK
Zestaw zadań z analizy matematycznej dla IM 12. Całkowanie (Zastosowania całek oznaczonych) 1. Oblic

więcej podobnych podstron