265

COACHING I MENTORING W PRAKTYCE

CZĘŚĆ III. PRACA Z RELACJAMI

ności przez klienta za przebieg relacji. Gdybyśmy nieopacznie zadali pytanie, kiedy klient stoi w drugiej pozycji i wyobraża sobie, że jest Zosią, z którą przeżywa konflikt, w brzmieniu: „Co Zosia mogłaby robić inaczej, czego więcej lub mniej, żeby było tak, jak chce Romek?”. Nasz coachee Romek pewnie z chęcią odpowie. Jednak natychmiast tym zabiegiem zwolni się z odpowiedzialności i poczucia wpływu na relację. Mógłby jeszcze bardzo długo fantazjować na temat tego, co powinna robić, czuć, myśleć i jak działać Zosia, jego partnerka w relacji, co w żaden sposób nie zmieni, ani na krztynę, problemu, z którym przyszedł. Za tego rodzaju błąd w tym lub podobnym ćwiczeniu uczestnicy naszych szkoleń coachin-gowych oblewają egzamin praktyczny.

3. Teraz kolej na pozycję obserwatora. Ponownie zapraszamy klienta do zajęcia miejsca i poprzedzamy działanie sugestią: „Wyobraź sobie, że jesteś zewnętrznym, zdystansowanym obserwatorem. Przyglądasz się Zosi, osobie w drugiej pozycji. Zosia stoi przed tobą. Przywołaj jej wygląd, ubranie, zachowanie, gestykulację. Widzisz również Romka, osobę w pierwszej pozycji. Przywołaj jego wygląd, ubranie, zachowanie, gestykulację. Wyobraź sobie, że oboje stoją przed tobą”.

Zadajemy podobną^ekwencję pytań:

•    Co widzisz, co słyszysz, czego doświadczasz, obserwując relację Zosi i Romka?

•    Kogo widzisz?

•    Co jest sednem tej relacji? Jakie potrzeby oraz interesy dotyczą tej relacji?

•    Co Romek mógłby robić inaczej, czego więcej lub mniej, żeby było tak, jak chce, żeby było w tej relacji?

Ostatnie pytanie zadajemy bez zmiany. Ponownie ma wywołać efekt odpowiedzialności i uświadomienia sobie przez klienta z pozycji dysocjowanej sens i znaczenie własnych problemów. Ma dopomóc również w określeniu sposobów ich rozwiązania widocznych teraz z nowej perspektywy.

4. Kolej na krok do pozycji: system. Zapraszamy klienta do zajęcia miejsca w kolejnej kotwicy przestrzennej. Zadajemy pytanie poprzedzające: „Romku, co nazwiesz systemem, który stanowi kontekst omawianej relacji?” Sugerujemy, żeby coachee wyobraził sobie, że przyjmuje pozycję i postawę sytemu wobec relacji, może ją jak poprzednio odegrać, poczuć w ciele, upozorować.

Ponownie zadajemy pytania:

•    Co widzisz, co słyszysz, czego doświadczasz, obserwując relację Zosi i Romka?

•    Kogo widzisz?

•    Co jest sednem tej relacji? Jakie potrzeby oraz interesy dotyczą tej relacji?

•    Jakie potrzeby oraz interesy są istotne dla systemu w związku z obserwowaną relacją?

•    Co Romek mógłby robić inaczej, czego więcej lub mniej, żeby było tak, jak chce, żeby było w tej relacji?

265