268

COACHING I MENTORING W PRAKTYCE

CZĘŚĆ III. PRACA Z RELACJAMI

twoim adwersarzem. Dosłownie wejdź w jej skórę”. [W tym momencie użyteczna jest pauza i nierzadko zachęta coacha do podjęcia roli przez klienta]. „Wyobraź sobie, że Jan, osoba w pierwszej pozycji, stoi przed tobą. Wyobraź sobie jego ubranie, zachowanie, gestykulację”.

b.    Zadajemy pytanie: „Wojtku, jaka wartość jest dla ciebie ważna w tej relacji?”

c.    Wartość zapisujemy na pojedynczej, czystej kartce. Stanowić będzie pierwszy filar od strony drugiej pozycji w budowanym moście. Kładziemy ją blisko kartki z pozycją „ty”, skierowaną w stronę pozycji „ja”. Pytamy klienta grającego rolę Wojtka o definicję tej wartości. Najprawdopodobniej będzie to nominalizacja, tym samym nadajemy jej znaczenie. Klient w roli Wojtka sam dla siebie definiuje jej sens w kontekście relacji.

d.    Zadajemy następne pytanie:

„Jaka kolejna wartość znajduje się blisko tej poprzedniej?”

e.    Powtarzamy zapisywanie i definiowanie. Ponownie układamy kartkę, jako kolejny filar, w stronę pozycji „ja”.

f.    Zadajemy trzecie, a czasem czwarte pytanie dokładnie w takim samym brzmieniu: „Jaka kolejna wartość znajduje się blisko tej poprzedniej?” Następnie powtarzamy całą sekwencję z punktu 1 b. W ten sposób powstają trzy lub cztery filary symbolicznego mostu.

3. Działania z punktu 1 i 2 powtarzamy dwu-, trzykrotnie. Raz zapraszając klienta do pierwszej pozycji, następnie do pozycji drugiej. Za każdym razem dbamy o identyfikację z rolą w drugiej pozycji [z Wojtkiem z naszego przykładu].

Postępujemy tak aż do momentu, kiedy kartki z wypisanymi wartościami stworzą most pomiędzy dwoma pozycjami.

a.    Zapraszamy klienta do przejścia po moście i odczytania po kolei poszczególnych wartości, a jeśli jest taka potrzeba, również ich krótkich definicji. Niech klient po prostu posuwa się do przodu, sprawdzając, jak reaguje kinestetycznie, co sygnalizuje jego ciało, jakie wówczas pojawiają się myśli i emocje.

b.    Zawsze zaczynamy przejście od pozycji pierwszej - „ja”. Ten zabieg ma wymiar symboliczny, wzmocniony reakcją kinestetyczną. Klient zgodnie z regułą odpowiedzialności i poczucia wpływu ma dotrzeć do swego adwersarza, Jan do Wojtka, a nie odwrotnie.

c.    Jeśli przejście po moście od pozycji pierwszej do drugiej jest możliwe, wtedy zachęcamy również do wędrówki w przeciwną stronę. Wraz z klientem sprawdzamy kinestetykę i ekologię każdego kroku. Jeśli wędrówka po moście przychodzi klientowi łatwo, bez oporu i może ją nawet kilkakrotnie powtórzyć od pozycji „ja” do „ty” i z powrotem, to możemy uznać ćwiczenie za zakończone.

d.    Podsumowujemy je klasycznymi pytaniami sprzęgającymi do przyszłości i aktywizującymi: „Od czego zaczniesz? Co możesz zrobić już dziś, żeby było tak, jak chcesz, żeby było w tej relacji?”

268