334

COACHING I MENTORING W PRAKTYCE

CZĘSC III. PRACA Z RELACJAMI

Decydujące w tym ćwiczeniu jest uchwycenie procesu, w którym siła motywacji zależy od lingwistyki wypowiedzi i w pewnym sensie odwrotnie, mówiliśmy już o tym wcześniej. Jeżeli zaliczam jakiś rodzaj aktywności do przestrzeni powinienem, automatycznie poddaję się presji, uruchamiam motywacje od, a pochodną są postracjonalizacje. Zdarza się słyszeć: „Przecież to oczywiste, że powinienem respektować przepisy ruchu drogowego”. Otóż nie. To twój wybór. Możesz respektowanie przepisów przenieść na kierowcę autobusu lub motorniczego metra, którego w czasie pracy ten rodzaj przepisów w ogóle nie dotyczy. Kierowanie samochodem niesie za sobą pakiet uwarunkowań i w tym znaczeniu w pakiecie jest serwis, tankowanie pojazdu, przepisy ruchu drogowego i płatne parkingi, ubezpieczenia i korki na drogach itd. Istotą siły motywacji wewnętrznej, lingwistycznego kroku w drodze do szczęścia, jest zrozumienie, że wybierając jedną rzecz, jeden rodzaj postawy lub aktywności, decydujemy się na cały pakiet, a nierzadko na system. To element zarówno coachin-gowej odpowiedzialności i dbania o osobistą strefę wpływu, jak i zachęta do konstruowania własnego życia na wyborach, których dokonujemy świadomie, akceptując i respektując pochodne zależności i uwarunkowania.

Mówiąc metaforycznie, kiedy wybierasz się na spotkanie biznesowe, to nie garnitur w^rkłada ciebie, nie okoliczności zmuszają cię do włożenia garnituru, lecz ty sam decydujesz o przyjęciu konwencji, w której garnitur odgryw^ra w^rażną rolę. Wcześniej zdecydowałeś o obraniu pewniej drogi życiowej, której ko£jekw^rencją jest garnitur. Jeśli jedna ze składowych, jaką jest służbowy kostium, w^r pewłen sposób cię uwłera, istnieje duże prawdopodobieństwo, że uwierają cię rówmież inne, współzależne z garniturem czynniki. Stąd pytanie: W co potrzebujesz wierzyć lub co zmienić, żeby noszenie garnituru przesunęło się do obszaru: mogę lub wybieram? Inną alternatywy jest zdjęcie garnituru i zadanie sobie pytania: Czy chcę się ubierać w^r pracy właśnie w taki sposób? Jaki strój pozw^roli mi odpowiedzieć: to jest zajęcie, które lubię, w* tym ubraniu czuję się znakomicie. Kolejnym pytaniem będzie: Jaka praca umożliwi mi noszenie ubrań, jakie lubię nosić?

Dopóki postrzegamy sw^roją rzeczywistość w kategoriach i wagach zbliżonych do rysunku 38, dopóty nasze poczucie satysfakcji z życia i doświadczenie szczęścia będzie niepełne.

Zdaniem cytowanych w^r tej części autorów* połączenie:

•    gratyfikacji doraźnej i odroczonej ze stanem flow,

•    wyodrębnienie i realizowanie działań w* obszarach, którym nadajemy istotną w^rartość,

•    podjęcie aktywności sprawiającej nam przyjemność w^r oparciu o nasze talenty,

•    oraz gdy potrafimy tego rodzaju aktywności zaliczyć do kategorii przedstawionych na rysunku 39 lub 40,

•    umożliwia nam praktyczne realizowanie i doświadczanie szczęścia absolutnego.

334