86

Barbara Bieg, Beata Sobczyk

to mówiło się o nich Stanisława, Bolesława, Dobrochna, co oznaczało córka Stanisława, córka ■ Dobrocha. (Jadwiga Jałowiec)

3. (A) Rozmowa na temat swoich imion i historii usłyszanych od rodziców na temat decyzji o nadania takiego imienia.

4. (A) Słuchanie tekstu o imionach s. 74 z. ćw. I:

- analiza tekstu,

- konkurs „Kto zapamiętał najwięcej imion z tego tekstu?”,

- tworzenie zdrobnień imion,

- analiza i synteza głoskowa wyrazów - imion,

- odgadywanie imion dzieci z rozsypanki sylabowej - zwrócenie uwagi na pisownię imion wielką

literą. i

Ma-

Ew-

-cius

Rom-

cia-

Jul-

-CIO

-cia

5. (A) Ćwiczenia w różnym zapisie spółgłosek miękkich „ć - ci”

WYPOŻYCZALNIA

C Cl C Cl C Cl

lis... koś......emno

...ma Ma...ek ...asto

6. (B) Dodawanie i odejmowanie liczb w zakresie 7

- liczenie liter w wyrazach - szukanie dwóch takich, których suma liter wyniesie 7, np. Ola + Ania

- dopasowywanie nazw zwierząt do imion dzieci, np. kot + Olek = 7 itp.

- s. 55,56 z. ćw. IS. m.

7. (C) Zajęcia ruchowe - Berek naszym kolegą:

- ,3erek zwykły” - dzieci w luźnej gromadce, wśród nich „berek” oznaczony szarfą. Berek stara się schwytać kogoś z uciekających, którzy rozbiegli się po całym polu. Gdy uda mu się kogoś dotknąć, wówczas dotknięty staje się berkiem i otrzymuje szarfę, którą przewiesza przez ramię i dopiero wtedy chwyta następnego. W ten sposób następuje ciągła zmiana berków. Pierwszym chwytanym nie może być poprzedni berek.

- ,3erek - przyjaciel” - Wybrane na berka dziecko ogłasza wszystkim, jestem berkiem”, po czym zaczyna gonitwę. Wszyscy rozbiegają się na oznaczonym terenie, a jeśli berek dosięgnie upatrzoną ofiarę, ta woła do znajdującego się najbliżej: „daj rękę”. Na zawołanie natychmiast podbiega przyjaciel i przez podanie ręki ratuje uciekającego. Berek upatruje wówczas następnego i poczyna za nim gonić. Schwytany zostaje berkiem, lecz by inni o tym wiedzieli, iż tę rolę przejmuje na siebie wola: , jestem berkiem”, po czym rozpoczyna łapać uciekających.