98

98

Barbara Bieg, Beata Sobczyk

-    pisanie w zeszycie przedmiotowym.

5.    (A) Nauka czytania tekstu z nową literą „Kronika Bajbajka” s. 42 podr. I:

-    przygotowanie uczniów do odbioru tekstu,

-    wyjaśnienie słowa: „kronika” (zapis najważniejszych wydarzeń ułożonych w kolejności dat),

-    poznanie królestwa baśni i przygody jej mieszkańców,

-    samodzielne, ciche czytanie tekstu,

-    wypowiedzi na temat treści,

-    wzorowe czytanie tekstu przez nauczyciela,

-    zachęcenie dzieci do wysłuchania dalszej części opowieści - s. 43 podr. I,

-    próby wymyślania innego zakończenia bajki.

6.    (A) Ćwiczenia analizy słuchowej oraz słuchu fonematycznego

-    wyszukiwanie i odczytywanie wyrazów z literą „b”, dzielenie tych wyrazów na sylaby.

7.    (A) Doskonalenie techniki czytania i pisania:

-    tworzenie wyrazów z sylab (karta pracy ćw. 2),

-    pisanie w zeszycie ćwiczeń wyrazów i zdań z nową literą (małą i wielką), zwrócenie uwagi na trudne połączenia br, bz, bu - s. 16,17 z. ćw. I,

-    dobieranie rymujących się wyrazów w pary:

8 (D) Praca plastyczna: Bajkowe ludziki, stworki i zwierzaki:

-    malowanie tuszem lub farbami kawałka konopnego sznurka,

-    rozplatanie suchego sznurka i wiązanie go nitką w różnych odległościach,

-    do wykonywanej postaci można dokleić inne materiały np. szmatki, kolorowy papier itp.

9. (C) Pląs „Baloniku mój malutki” lub zabawa ruchowa „Magiczny balonik”.

•    „Magiczny Balonik”

Przebieg zabawy: Nauczyciel wygłasza wstęp, iż teraz wszyscy wspólnie zamienimy się w baloniki, ale każdy powie wcześniej, jaki kolor chciałby mieć.

*    „baloniki bez powietrza” - dzieci kładą się płasko na podłodze i przybierają różne kształty. Nauczyciel podchodzi kolejno do baloników i nadmuchuje je stopniowo. Za każdym wdmuchnię-ciem powietrza baloniki mogą wznieść się nieco w górę z utrzymaniem danej pozycji ciała. Po kilku wdmuchnięciach powietrza baloniki powiększają się coraz bardziej. Nauczyciel podchodzi do dzieci, które potrzebują więcej powietrza. Potem następuje zmniejszanie baloników. Dzieci stają się coraz mniejsze wydając dźwięk syczenia „ssss...”, lepiej jeśli nauczyciel syczy robiąc pauzy i wykonując syczenie powoli, dzieci reagują dokładnie tak, jak robi to nauczyciel. Dzieci - baloniki bez powietrza - znowu leżą na podłodze, a nauczyciel sprawdza, czy każdy wypuścił powietrze. Dzieci muszą być całkowicie rozprężone i „wielkie”.