farmakologia interakcje10 bmp

Farmakoterapia - opracowanie pytań z podręcznika (rozdziat 3)

więc zmniejszają wydalanie leków o odczynie kwaśnym (salicylany, sulfonamidy, barbiturany, pochodne kumaryny, fenylbutazon, streptomycyna, ampicylina, atropina), zwiększają wydalanie leków zasadowych (amfetamina, aminofenazon, chinidyna, imipramina, petydyna, prokaina, teofdina, erytromycyna),

- mleko, jarzyny i większość owoców alkalizuią mocz, powodując działanie przeciwne do w/w,

- zbyt niskie spożycie soli kuchennej może być zwłaszcza u osób starszych przyczyną zab. czynności nerek, a w konsekwencji powodować zwiększenie resorpcji zwrotnej węglanu litu i nasilenie jego toksyczności.

5. Synergizin składników żywności z lekami.

- kofeina (zaw. w kawie, herbacie), może nasilać działanie teofiliny, zwiększając ryzyko wystąpienia działań toksycznych;

- kofeina jest także składnikiem złożonych prep. p/bólowvch: ich stosowanie razem z kawą i herbatą może spowodować objawy przedawkowania kofeiny (bezsenność, niepokój, zaburzenia rytmu serca, tachykardię).

- saponiny zaw. w korzeniu lukrecji ze względu na swoją steroidową budową mogą wykazywać działanie charakterystyczne dla aldosteronu - zatrzymanie sodu, kosztem wydalenia potasu (hipokaliemię). Jest to szczególnie niebezpieczne podczas terapii glikozydami nasercowymi (wzrost kardiotoksyczności) oraz diuretykami pędowymi (jeszcze większa hipokaliemia -> osłabienie, bolesne skurcze mięśni, zaburzenia przewodzenia i rytmu serca, a nawet śmierć),

- substytuty soli kuchennej (KC1) z diuretykami oszczędzającymi potas i/lub IKA powodują hiperkaliemię (zaburzenia przewodzenia, rytmu i zatrzymanie akcji serca).

6. Sposoby unikania interakcji lek - pokarm.

- leki popijać czystą (...wodą);

- leki, których działanie może być zaburzone przed pokarm brać 1-2 godz. przed posiłkiem lub 2 godziny po;

- nie zażywać suplementów zawierających sole mineralne i witaminy oraz substytutów soli kuchennej w tym samym czasie co leki;

- nie należy zażywać leków z alkoholem.

3.3. Zmiany działania leków uwarunkowane zaburzeniami kinetyki

w stanach patologicznych.

1. Patofarmakokinetyka - dziedzina farmakokinetyki klinicznej zajmująca się badaniem wpływu stanów patologicznych na losy leków w organizmie. Badania palofarmakokinetyczne umożliwiają prowadzenie tzw. farmakoterapii indywidualizowanej, pozwalającej na uniknięcie szkodliwych następstw klinicznych schematycznej farmakoterapii nieuwzględniającej związanych z chorobą odmienności osobniczych dotyczących wchłaniania, wiązania z białkami krwi, dystrybucji, metabolizmu i wydalania leków.

2. Wpływ stanów patologicznych na wchłanianie leków.

- nadkwaśność lub niedokwaśność soku żołądkowego (zmiana pH wpływa na wchłanianie),

- nieprawidłowa motoryka przewodu pokarmowego może zakłócić wchłanianie leków.

=> zwolnione opróżnianie żołądka upośledza wchłanianie paracetamolu, lewodopy, chlorpromazyny, ponieważ leki te, przebywając dłużej w przewodzie pokarmowym, w większym stopniu ulegną efektowi I przejścia.

=> przyspieszenie pasażu jelitowego w stanach zapalnych żołądka oraz biegunkach może upośledzać wchłanianie doustnych środków antykoncepcyjnych, digoksyny lub innych leków.

- ilościowe lub jakościowe zmiany powierzchni wchłaniania.

=> po resekcji żołądka utrudnione wchłanianie chinydyny, etambutolu,

www.farmacja.e-lama.pl