klsti399

m

K. MOSZYŃSKI' KULTURA LUDOWA SŁoWUN

związki z Azją. Dotyczy to nawet takich szczegółów jak kształty kołnierza, rozporków w obu bocznych klinach, potrzeb i t. d. Także charakterystyczne kłapcie, czyli wykładki, przy rękawach sukman krakowskich, sandomierskich i t. d., najdokładniej powtarzają się na-przykład w zwierzchniej odzieży mongolskiej w Azji, gdzie też służą (podobnie jak jeszcze niekiedy i u nas) do osłaniania dłoni; mają więc znaczenie użytkowe. W Azji też znajdujemy analogje dla charakterystycznej sukmany bez właściwego kołnierza w rodzaju wyobrażonej na fig. 392, Cały zresztą szereg zasadniczych odmian kroju

888. Sukmana kobieca bułgarska z okolicy Adrjanopola, Turcja. Muz. etn. w Krakowie. (Boczne kliny tworzą poniżej pach zaszytą, a dalej ku dołowi otwartą fałdę. Cała sukmana jest drobno splisowana; na rysunku jednak wyobrażono ją w postaci rozpostartej, plisowania nieuwzględniając). Rys. autor.

również powtarza się w Azji. Więc naprzykład odmiana, spowodowana przez dodanie do brzegów przedniego rozcięcia odzieży klinów, lub prostokątów (fig. 393, a) w celu poszerzenia pół, tak, aby zachodziły jedna na drugą. Ten krój charakteryzuje zwłaszcza krótkie, pozbawione rękawów, djamadany oraz krótkie i długie z rękawami anterijc, bardzo rozpowszechnione u Słowian (i nie-Słowian) bałkańskich. Według M. Tilkego, którego sumiennym pracom o odzieży wschodnio-europejskiej bardzo wiele wskazówek zawdzięczamy, pierw-