23 luty 07 (123)

Rys. 3.7. Przykład wyznaczania masy, położenia środka masy i momentu bezwładności

członu w programie typu CAD

3.3.4. Zasady uwalniania od więzów członów mechanizmów płaskich

Jak opisano w poprzednich rozdziałach człony mechanizmu są obciążone różnego rodzaju siłami zewnętrznymi. Równocześnie każdy człon wykonuje ściśle określony ruch narzucony przez pary kinematyczne, w których łączy się z członami sąsiednimi, tworząc strukturę mechanizmu. Pary kinematyczne narzucają zatem na człony więzy.

Uwalnianie członów od więzów polega na odrzuceniu więzów i zastąpieniu ich siłami oddziaływania sąsiednich członów. Siły te nazywamy silami reakcji.

Siły reakcji są siłami wewnętrznymi, które równoważą się nawzajem zgodnie z trzecim prawem Newtona, zwanym również prawem wzajemnego oddziaływania.

Wprowadzimy następującą umowę:

R_kh M_k/ - jest to siła uogólniona, z jaką człon k działa na człon /,

R,_k, M_/k - jest to siła uogólniona, z jaką człon / działa na człon k.

Zatem zgodnie z zasadą akcji i reakcji możemy napisać:

^Rkl =~ ^Rlk	^Rkl ^+Rlk
	lub
^Mkl = ~^Mik	Mkl +M/k =0

(3.17)

W dalszej części tekstu przedstawiony zostanie sposób uwalniania od więzów członów mechanizmu tworzących z członami sąsiednimi pary kinematyczne kl. 5 obrotowe i postępowe, oraz pary kl. 4. Innymi parami nie będziemy się zajmować, ponieważ nie występują one w mechanizmach płaskich.

122