316 Blender kompedium

630 Bfe/Kłer. Kompendium

Rejon trzeci zajmuje pasek narzędziowy, z którego ustalimy rodzaj interpolacji krzywej czy tez sposób jej rozwinięcia. Zanim jednak przejdziemy do szczegółowego omówienia dostępnych w nim opcji, otwórzmy znajdujące się tam rozwijane menu Ppo Type (rysunek 16.9).

iponrp*

B S#qu*ncł Conrtrwrrt

a s***

Rysunek 16.9.

Zawartość menu Ipo Type

Ponieważ umieszczenie wszystkich cech, które mogą podlegać animacji na jednej liście w rejonie drugim strefy byłoby mało praktyczne, twórcy Blcndera pogrupowali je w pięć działów (typów krzywych) — Szeptane (związanych z edycją sekwencji), Constramt (do których powrócimy w dalszej części podręcznika), Shape (opisujących kształt modelu, a dokładniej — jego siatki), World (ustalających właściwości świata) oraz Objeet (wybór domyślny, dotyczący wszelkich cech obiektu i jego materiału). Lista ta zostanie uzupełniona o jeszcze pięć elementów — Pose (w przypadku przygotowywania ruchu kości Armaturę), Lamp (związany z oświetleniem sceny), /łztó (opisujący krzywe-ściezki animowanych modeli), Camera (dostępny po zaznaczeniu kamery) oraz Flutdsrm (dotyczący efektów dostępnych z poziomu Physia Buttons), o ile rozpoczniemy pracę nad działami, których dotyczą (rysunek 16.10)

Rysunek 16.10.

Wybór Fluidsim z menu Ipo type zmienia zawartość listy rejonu drugiego strefy na adekwatną do wskazanego działu

Edycja podstawowa

Dodanie klatki kluczowej dla wybranej cechy modelu zostanie natychmiast ukazane na osi współrzędnych strefy IPO aeme editor. Domyślnie wykres przedstawiać będzie linię poziomą, ponieważ wprowadzona wartość, przyjmująca postać węzła, jest niezmienna i rozciąga się na całą długość animacji (rysunek 16.11).

Warto zwrócić uwagę, iż klatka kluczowa opisująca położenie, rotację bądź rozmiary zawiera w sobie tak naprawdę trzy krzywe IPO Cunte, określające wartości danej cechy na każdej z osi świata. O ich istnieniu świadczy niewielki, kolorowy

Rozdział 16. » Podstawy animacji 631

Rysunek 16.11. Wprowadzenie klatki kluczowej przechowującej dane dotyczące wielkoSa obiektu skutkuje pojowien/em się punktu — węzła — o współrzędnych 1.0,1.0, odpowiadających domyślnym rozmiarom bryły (wynoszącymi 1.000 na każdej z osi świotaj oraz pierwszej klatce animacji; linio poziomo, któro go przeszywa, dowodzi, iż wartość ta jest niezmienno przez cały czas trwania animacji

prostokąt tuż obok nazwy właściwości, z którą są powiązane; wskazanie owej nazwy przy pomocy lewego przycisku myszy lub kombinacji Shtjt+\<rwy przycisk myszy dla kilku jednocześnie pozwoli nam uzyskać podgląd krzywych w rejonie pierwszym omawianej strefy. Ponieważ jednak wykres taki może być dość nieczytelny, każda krzywa IPO Cun>t posiada barwę odpowiadającą określającemu ją prostokącikowi (rysunek 16.12).

Rysunek 16.12.

Zaznaczenie trzech krzywych naraz, o czym Świadczę podświetlone nozwy ScoleX, Y i Z na biało, oznacza ich jednoczesne ukazanie na osi współrzędnych strefy

Uzyskanie podglądu krzywej poprzez wskazanie jej nazwy nie |est równoznaczne z możliwością rozpoczęcia edycji należących do niej węzłów. Świadczy o tym ich ciemna barwa, która zmieni się na biatą wraz z chwilą wciśnięcia (lewego przycisku myszy) wspomnianego już kolorowego prostokąta bądź kilku jednocześnie (Shijt+ lewy przycisk myszy). Innym sposobem jest uaktywnienie wykresu dla określonej cechy przy pomocy prawego przycisku myszy, pozwalającego nam również na odciśnięcie wybranego prostokąta i porzucenie edycji IPOCnrve(rysunek 16.13).

Celem lepszego zrozumienia sposobu, w jaki rysowana jest krzywa, utwórzmy dwie klatki kluczowe, zapisując informacje na temat lokalizacji (Lac) bryły. Pierwszą z nich dla obiektu położonego w samym centrum świata (współrzędne 0,0,0)