98
jest zdecydowanie kierujący ani otwierający, ale godzi oba podejścia 3. Zatem konsultant jako wykonawca poradnictwa dialogowego stosuje zarówno instruowanie (poradnictwo dyrektywne), jak i uczenie się siebie (poradnictwo liberalne).
1. DIADA: DORADCA KONSULTANT I RADZĄCY SIR JAKO DZIAŁAJĄCE PODMIOTY
Podmiotem działającym (sprawcą) w poprzednich dwóch modelach był doradca. W modelu działalności doradcy konsultanta są dwa działające podmioty: doradca i radzący się, nie tylko bowiem doradca, ale i radzący się charakteryzują się aktywnością, są badaczami, przy czym jednego z nich (doradcę) cechuje większe doświadczenie i większe kompetencje4.
Doradca i radzący się są partnerami, którzy nawiązują dialog. Radzący się jest jednostką twórczą i samodzielną, kieruje sam swoim losem, jednak w pewnych sytuacjach może potrzebować pomocy. Wtedy doradca dostarcza mu nowych informacji, doświadczeń, inaczej organizuje informacje przez niego już posiadane, wspólnie z radzącym się rozwiązuje problemy5. A. Kar-gulowa wyróżnia trzy odmiany poradnictwa dialogowego:
— poradnictwo życia H. Kai,
— poradnictwo życiowe M. Kulczyckiego,
*—poradnictwo biodrornalne J. KoŚćo6.
W każdej z przedstawionych odmian poradnictwa dialogowego działa doradca konsultant. Wymiary jego działalności są jednak różne-W poradnictwie życia konsultant wyprzedza pojawienie się problemów, działa bardziej profilaktycznie, ukierunkowująco. Konsultant w poradnictwie życiowym podejmuje się działań naprawczych, korygujących, natomiast doradca w poradnictwie biodromalnym towarzyszy osobie radzącej się na jej drodze życiu, jest wspomagający, pomocniczy i podtrzymujący.
W obszarze poradnictwa zawodowego doradca zawodu konsultant zajmie się przekazywaniem, analizowaniem wiedzy (informacji) nie tylko o zawodach, ale również o osobie radzącej się, która nie jest bierna, lecz aktywnie współdziała z. doradcą.
9 A. Kargulów a. Poradnictwo jako wiedza i system działań. Wstęp do poradoznaw.ttwa, Wyd. UWr.. Wrocław 1986. s. 24.
1 ibidem, s. 113.
' Ibidem.
e‘ Ibidem, s. 28-43.
Uważani, żc zadania, jakie przed doradcą zawodu stawia M. Woy-czyńska. są charakterystyczne dla konsultanta. Podstawą działania tego typu doradcy jest, zdaniem autorki, szeroki zakres wiedzy psychologicznej, potrzebnej do poznania ucznia, poza tym dokładna znajomość zawodów, zagadnień ekonomicznych, wiedza medyczna i inne 7. Podobnego zdania jest T. Nowacki, który twierdzi, że rozpoznanie uzdolnień, zamiłowali, cech fizycznych i cech charakteru stanowi dopiero część zagadnienia, ponieważ bardzo ważna jest również znajomość zawodów, bez której doradca nie umie zdecydować, jak poradzić uczniowi8. Na tym samym stanowisku stoi E. Franus dowodząc, że w układzie człowiek—zawód oba człony powinny być dokładnie ^poznane przez doradcę i dostosowane do siebie 9. Jego zdaniem funkcję doradcy zawodu powinien pełnić specjalista — psycholog pracy, który miałby odpowiednie kwalifikacje, czyli rozległą wiedzę psychologiczno pedagogiczną, socjologiczną i zawodoznawczą oraz umiejętności nawiązywania kontaktu, komunikatywność, przekazywanie, słuchanie innych.
Specyfika zawodu doradcy polega na: informowaniu, badaniu (diagnozowaniu), przewidywaniu i przekonywaniu. Doradca powinien być taktowny, sprawny i mieć rozległą wiedzę 10. Radzącemu się pozwala on podjąć decyzję i przewidzieć jej „koszty". Może on również przy wydatnej pomocy doradcy spróbować rozpoznać swój problem.
Działalność konsultanta w skali makrospołecznej polega na „prowadzeniu rozeznania problemów' w środowisku oraz rejestrowaniu sił pozytywnych w środowisku"11.
2. PRZEDMIOT DZIAŁANIA KONSULTANTA
Przedmiotem działania w tym modelu jest zarówno problem radzącego się, jak i problem doradcy. W poradnictwie zawodowym problemem jest wybór zawodu. Przy udzielaniu pomocy w podejmowaniu decyzji zawodowej ważne jest zarówno poznanie ucznia, jak i poznanie zawodów, a także
M. W o y c z y ń s k a, Z problematyki poradnictwa indywidualnego, [w:| materiały z konferencji, Kalisz 1985. s. 107.
* T. N o w a c k i. Znaczenie wiedzy o zawodach w przygotowaniu do świadomego wyboru zawodu. (w:J Psychologiczne i pedagogiczne problemy pora,!mc twa zawodowego. IKZ. Warszawa 1975, s. 13.
5 E. Frań u s. W. G r a c z y k, B. ś w i c b o d z i ń s k a, Psychologia poradnictwa zawodowego, Wyd. UJ. Kraków 1982. s. 41.
10 Ibidem, s. 212. 244-245.
11 A. K a r g u 1 o w a, op. cit.. s. 78