CCF20120403010 (2)

NOWOCZESNOŚĆ I TOŻSAMOŚĆ

życiu codziennym poruszają się pomiędzy różnymi środowi skami i towarzystwami, mogą czuć się źle w tych, które poilu|t| w wątpliwość ich własny styl życia.

Wybory stylów życia i sposobów działania jednostki są c/| sto zróżnicowane, także z uwagi na wielość różnorodnych sm dowisk działania. Sposoby działania jednostki w jednym koi) tekście mogą stać w sprzeczności z działaniami, które ta samu jednostka podejmuje w innych kontekstach. Proponuję na/y wać te segmenty sektorami stylu życia. Sektor stylu życia odnoiil się do takiego przestrzenno-czasowego wycinka całości działań jednostki, w obrębie którego jednostka podejmuje i reali/n je w miarę konsekwentne i uporządkowane praktyki. Sektoi\ stylu życia są aspektem regionalizacji działań (Giddens 2001. rozdz. 3). Sektor stylu życia może na przykład obejmować spn sób, w jaki jednostka spędza któryś wieczór w tygodniu albo weekendy, w odróżnieniu od innych dni tygodnia. Przyjaźń lub małżeństwo również mogą stanowić sektor stylu życia, o tylu jednak, o ile staną się wewnętrznie spójne za sprawą indywi dualnych wyborów takich bądź innych zachowań, w wymiar/r czasowym i przestrzennym.

Trzecim spośród czynników warunkujących wielość wyboru w warunkach nowoczesnych jest zależność usankcjonowanych przekonań od kontekstu. Jak wskazywałem w pierwszym roz dziale, oświeceniowy projekt zastąpienia arbitralnej tradycji i spekulatywnych pretensji do wiedzy pewnością rozumu okazał się oparty na błędnym założeniu. Refleksyjność nowoczesności odnosi się nie do warunków rosnącej pewności, ale metodolo gicznego wątpienia. Nawet najrzetelniejszym autorytetom moź na wierzyć tylko „do odwołania”, a systemy abstrakcyjne, które na wskroś przenikają życie codzienne, zamiast jednoznacznych wskazówek i instrukcji proponują całą gamę opcji. Do eksper tów zawsze można się zwrócić, ale oni sami często nie zgadza ją się między sobą zarówno co do teorii, jak i praktycznych

Trajektoria

tożsamości

•    119

tllllHiioz. Weźmy samą terapię. Osoba, która rozważa podjęcie a i upii, staje wobec niesłychanej różnorodności szkół myślenia

i    programów, a przy tym musi liczyć się z faktem, że niektórzy imydiologowie w ogóle nie wierzą w skuteczność większości me-|tuI terapeutycznych. To samo dotyczy najściślejszej czołówki mm U ścisłych, głównie dlatego, że może powstać wątpliwość co •Im iiiimej ich naukowości. A zatem osoba wymagająca jakiegoś In zenia może być zmuszona do dokonania wyboru nie tylko

iMisród najnowocześniejszych technik terapeutycznych ofero-• .mych przez klasyczną medycynę, ale także spośród konku-m iicyjnych propozycji medycyny naukowej i holistycznej (któ-

ii    mkże mogą przedstawiać nieprzebraną wielość możliwych hi/¹, wiązań).

(//wartym czynnikiem jest bez wątpienia doświadczenie za-luiMcdniczone, które w sposób oczywisty, ale również bardziej ■iiililclnymi drogami wzbogaca pulę możliwości. W miarę po-niępującej globalizacji środków przekazu nieprzebrana różno-iiulność środowisk staje się w zasadzie widoczna dla każdego,

I* io tylko zechce sięgnąć po stosowne informacje. Wywoływany |ii/.ez telewizję i prasę efekt kolażu nadaje szczególny charakter przemieszaniu sytuacji i potencjalnych stylów życia. Z drugiej .nony, wpływ środków przekazu na pewno nie przyczynia się wyłącznie do zróżnicowania i rozdrobnienia. Media mogą dawać dostęp do środowisk, z jakimi jednostka prawdopodobnie nigdy się osobiście nie zetknie, ale jednocześnie znoszą granice między sytuacjami, które do tej pory były nieodwołalnie roz-il/iclone. Jak wskazał Meyrowitz (1985), media, a szczególnie media elektroniczne, zmieniają „geografię sytuacji” społecznych: „Za sprawą mediów stajemy się w coraz wyższym stopniu bezpośrednią» publicznością zdarzeń rozgrywających się w innych miejscach i sami mamy dostęp do publiczności, która nie jest «obecna fizycznie»”. Podważa to tradycyjny związek między „oloczeniemfizycznym”i„sytuacjąspołeczną”.Zapośredniczone