DSC08768 (2)

Upiorzyce - wcielenia złych mocy 189

Głównym wyróżnikiem modelu miłości romantycznej był jej związek ze śmiercią⁵¹. Romantyków fascynowała raczej miłość fatalna, niszcząca spokój życiowy, zakłócająca harmonię między jednostką a światem. Miłość stawała się żywiołem niczym woda czy ogień. Nie znała granic, porywała, niszczyła. Obmyślała tortury straszne i najsłodsze. Uczucie łatwe, bez przeszkód, bez tragicznych rozstań, bez zagrożenia śmiercią, niewymagające najwyższych ofiar, poświęceń, wyrzeczeń nie zasługiwało w epoce romantyzmu na miano miłości prawdziwej⁵².

Z wampirem możliwe są tylko związki jednostronne, ponieważ tylko on działa, bierze i nie daje niczego lub daje śmierć i co goreza obdarza swoimi cechami. Ofiara także staje się wampirem⁵³. Wampir nie może istnieć bez ofiary, na której krwi pasożytuje, a ona nie egzystuje bez wampira. Istnieją przeto po to, żeby wzajemnie czerpać korzyści. Jest to rodzaj związku symbiotyczno-pasożytni-czego: istota demoniczna bytuje po to, aby wypijać krew z ofiary, a ta aby czerpać erotyczną rozkosz. Każde zniewolenie przez wampira staje się w pewnym sensie dobrowolne, gdyż pożądając wampira, ofiara przyjmuje taki rodzaj jego działania, jaki wampir jej aplikuje⁵⁴. Warto zauważyć, że wampiry wymagają całkowitej uległości, karmią się bólem i powolną agonią swych ofiar, dlatego księżniczka - wampir towarzyszy umierającemu rybakowi. Zastanawiać może jednakże gest, który wykonuje wampirzyca, albowiem załamuje ręce. W niewerbalnej zaś komunikacji ów gest uruchamia implikację z rozpaczą. Czyżby zatem przez chwilę demoniczna femina żałowała swego postępowania wobec rybaka? Niemniej jednak uda-

| Zob- M. Piwińska, Miłość romantyczna, Kraków 1984, s. 536.

h*. K. Starczewska, Wzory miłości w kulturze Zachodu, Warszawa 1975, s. 139.

| m PP Roux, Krew: mity, symbole.,., s. 251. hwMl Zwolińska, Wampiryzm w literaturze romantycznej i postromantycznej, Gdańsk