Dwudziestolecie międzywojenne Jerzy Kwiatkowski (4)

^kC VI

Aat

Pr/cchmlx«c od ucMM?    yf>a<lu od I

popo ItATTMsM cdotty t ___J,

~^icr'7- ^{w ,v,&}    ------><=

^    --------f J^ ^>j^o-tronic^nyrt* **'^,CT^

pansiv. i. na on»t'    ^ n!T^ym »>-ł*

T ^r- L⁹?° ^ WHpcMnytr*. pcKlwdjn.e alo/^    1    , ,

W l-«-^h ‘^^,7-^|v2° l^chort otec.k poezji upruwiu! po^,,lyc«»«. I>w« ^H.orlw. Jej. puHl.kow_an« _OM    ^•Ci^*ow_ilfM __

e»o

Polskiego", ale również stosunki panujące w autentycznie jar nwlnej łW«c- Utwory te przysporzyły mu w swoim c/juc wiele popularności, gjtloplut — /c w/ględu na nadmierne uwikłanie » '/c/cgólowe rulu rt,»l:i — »«cks/oW spośród nich stula się właściwie nieczytelna Satyry przyniosły mu popularność. Karmazynowy poemat (1920) ‘lawę. pnd llAn| ugiwl «n prze/ cale życic.

Ni tom len złożyło się — tworząc pewną organiczną całość siedem Miedwie wKrs/y. Pięć pierwszych powstało jeszcze przed odzyskaniem prze/ ftalłkc niepodległości; tylko dwa ostatnie MocfmttĆki i Pihudtki. został)

-    według świadectwa samego poety — napisane po 11 listopada 1918 roku.

W Kanmi^nnwym poemacie Lechoń nawiązywał do wzorów wielkiej

liiertut) narodowej. W sferze idei najbliżs/y był mu Wyspiański i jego walka i jvc/)4 grobów": w sfer/c poetyki — romantycy, a/ po znakomite stylizacje rj Mickiewicza (Mochnacki) i Słowackiego (Duch na ieansie). Głównym KMKtn Karmazynowego poematu jest. po prostu. Polska w obliczu zbliżającej

-    :' zaistniałej niepodległości — niepokój o nią. lęk. czy będzie umiała ifftftttć nowemu życiu, wyzwolić się od ciążącego nad nią kultu martyrologia-ocj przeszłości, od długoletniego bezwładu i marazmu niewoli. W Herostratesie, wstępnym wierszu Poematu. lęk ten wyraża się iście futurystycznymi blu/.nicr-siwnnii przeciw trudycji: zburzone mają zostać Łazienki Królewskie, zabite ma bjć widmo Kilińskiego. ..A wiosną niechaj wiosnę, nic Polskę, zobaczę" l-echoń sięga aż po poetykę paradoksu. Paradoksu, bo przecież, jak wskazuje na lo kontekst, wers ten. nawołując do odrzucenia pewnej tradycji pisania o Polsce, nie nawołuje bynajmniej, jak można by sądzić, do absolutnego tdr/uccnu poezji wieszczej, przywódczej, pragnącej wytyczać drogi całemu randowi. He rottrulet kończy się słowami:

I ctKułbym rai zatoczyć. gdy jrm/IMC oyirnica.

Czy »w)«ło w psi rozlnmc. czy. Nit< obudzę.

słowami, kióie znaczą, że wieszc/cm narodowym trzeba być nadal, tylko w inny sposób: zwykły, codzienny, współczesny.

Lechoń jednak programu tego w dalszym przebiegu Poematu nic realizował.

W odróżnieniu od pierwszoosobowej, bezpośredniej formy /łrmuraicw (nie sposób tu mówić O liryce maski: prócz metaforycznego tytułu wiersz z histo-nc/nym Herostratesem nic ma nic wspólnego) — w innych wierszach zdecydowanie dominuje liryka pośrednia, sytuacyjna Dzieją się w nich pewne wydarzenia, rozwijają się akcje, których bohaterami są na ogól postacie t polskiej mitologii historycznej (Mochnacki), literackiej (Zagłoba z wiersza Sejm), ikonograficznej (Jacek Malczewski). Są to wielkie pojedynki narodowych symboli i aczkolwiek poeta inscenizuje je / myślą o realnych problemach 61