80128

Romantyzm polityczny w Niemczech:

W Niemczech rewolucja francuska wzbudziła ogromne przerażenie i niesmak, zwłaszcza w kręgach elit rządzących. Stąd zroziuniałe były tendencje reakcyjne - kontrrewolucyjne. Niemieccy notable zdawali sobie sprawę z powagi sytuacji, zwłaszcza z fermentu, jaki pozostawiła po sobie rewolucja. Wszczepiła ona w serca wielu ludzi, całej Europy, chęć ogromnych zmian, była synonimem postępu - zrozumiała jest więc reakcja europejskich konserwatystów.

•    cechy niemieckiego romantyzmu politycznego:

legitymizm był główną odpowiedzią niemieckich reakcjonistów na rewolucyjną rzeczywistość

(legitymizm był realizowany metodami policyjnymi)

wprowadzono ogólną cenzurę (właściwie to ją bardziej uwidoczniono)

romantyzm polityczny żerował na zacofaniu ekonomicznym i politycznym w Niemczech

-    wykorzystywał konserwatywne nastawienie niemieckiego społeczeństwa (kultywowano nacjonalizm - a stąd prosta droga do kultu tradycji feudalnych, absolutyzmu, przywilejów stanowych, katolicyzmu narodowego, średniowiecznego uniwersalizmu)

•    jeden z przedstawicieli tego nurtu - W. Rehherg („Studia nad rew^r. fran"), przeciwstawiał się racjonalizmowi i relatywizmowi runowy społecznej, ponad to głosił, że: równość ludzi nie istnieje, wolność wyznania, słowa to utopia, która zagraża państwu, a prawa człowieka nie są podstawą państwa

najwybitniejszymi przedstawicielami romantyzmu politycznego byli: bracia Schlegelowie, Novalls, Gfirres, Armin oraz najbardziej popularny - Adam Mflller kultywowali oni germańskiej przeszłości oraz chrześcijaństwu

-    głoszono hasło, że im bar dziej konserwatywny jest naród, im bardziej trzyma się starych instytucji i obyczajów, tym bardziej jest narodowy

-    jedynie państ wo stanowe jest prawdziwie narodowe (pochwala stanowej struktury społecznej) pochwalano suwerenność każdego państwa, czyli niczym nieskrępowaną możliwość tworzenia prawa i obyczajów

w ideologicznym sprzeciwie wobec rewolucji powoływano się na religię katolicką („rewolucja fran. to kara boża zesłana na klasy wyższe za ich oświecony ateizm")

w romantyzmie politycznym rola państwa była pierwszorzędna (kolejne zaprzeczenie oświeceniowej myśli), stawało ono ponad społeczeństwo, wchłaniało całe życie społeczne i narodowe (autorytaryzm państwa, przejawiający się min. w unifonnizmie i przedkładaniu własnego interesu nad interes jednostki)

-    o pierwszoplanową roli państwa dobitnie wypowiadał się A. Mflller (był to zagorzały przeciwnik liberalizmu polityczni-gospodarczego. a także wszelkiego postępu w swoich poglądach umiejętnie łączył odrodzenie cluystianizmu z motywami antysemickimi)

patriotyczne, ale głęboko nacjonalistyczne treści romantyzmu niemieckiego wsparte były ideami solidaryzmu w organicznie zbudowanym społeczeństwie (miłość do ludu. folklor, kult walki z Napoleonem, gloryfikacja irracjonalizmu ludowego, wyraźnie pokazywano kontrast między ludem złym - rewolucyjnym, a dobrym - lojalnym wobec władzy)

aprobata absolutnej władzy monarszej nie powinna więc dziwić (wszelkie próby zmiany status quo to „nienaturalne” rozerwanie ciągu lu storn)

Doktryna memieckiego romantyzmu politycznego wywarła znaczny wpływ na rozwój nowożytnej myśli politycznej w Niemczech. „Twórczo" użyźniała konserwatywne ideologie nacjonalizmu, zwłaszcza rasizmu i faszyzmu.