1841899741

156

RECENZJE, OMÓWIENIA, NOTY

nych, które ze wszystkich zakątków świata wpływają do UNESCO, Cassirer daje przegląd programów oświatowych oraz stopnia zainteresowania nimi. Poza krajami wysoko rozwiniętymi, gdzie wszędzie wprowadzono programy oświatowe, dające możność uzupełnienia wykształcenia, należy pamiętać o ogromnej liczbie krajów słabo rozwiniętych, gdzie telewizja ma przed sobą ogromne zadania. W krajach tych, przywykłych do manifestacji wizualnych, telewizja w niedługim czasie stanie się nauczycielem

0    największej ilości uczniów.

Bilans pewnego doświadczenia: teleturnieje i ich widzowie” — to temat wypowiedzi P. Bellemare, realizatora RTF. Bellemare mówi o widzach telewizji francuskiej, którzy w turniejach szukają emocji, ale nie tylko emocji. Biorący udział w teleturnieju musi być miły. budzić sympatię i podziw widza. A kto bierze udział w teleturniejach? Ludzie szukający zabawy, chcący popisać się przed rodziną i znajomymi, często ludzie żyjący w cieniu jakiejś silniejszej indywidualności. Następnie Bellemare omawia poszczególne turnieje

1    zasady, którymi kierować się musi prowadzący taką imprezę.

Para socjologów' francuskich, J. D u-m a z e d i e r i A. R i p p e r t, omawia w referacie pt. „Telewizja a rozrywka” sprawę wpływu telewizji na życie i rozrywki widzów. Na podstawie danych

0    ramowym planie programu telewizyjnego oraz w^yników przeprowadzonych ankiet, socjolodzy omawiają: przeciętny czas spędzany przed telewizorem; procent widzów oglądających poszczególne typy programów; zmiany, jakie posiadanie telewizora wywołuje u przeciętnego widza w korzystaniu z innych rozrywek, jak kino, radio, widowiska sportowe. teatr, spacery, lektura itp.

..Zbieżności i rozbieżności radia i telewizji” — to temat wypowiedzi R. Wangerme, zastępcy dyrektora działu muzycznego radia i telewizji belgijskiej. Omawia ori sprawę rywalizacji między radiem a telewizją i zastanawia się nad możliwościami rozdziału zadań między tymi dwoma środkami masowego oddziaływania. Referent zastanawia się nad programami muzycznymi, informacyjnymi itd.

Temat .,Prasa w walce z telewizją” jest przedmiotem rozważań J. K a y s e-ra z Francuskiego Instytutu Prasy. Autor omawia szczegółowo wyższość telewizji nad prasą w' pewnych dziedzinach

1    odwrotnie — przewagę słowa pisanego w innych. Czy te dwa środki informacji muszą konkurować ze sobą, czy też mogą egzystować na równych prawach jednocześnie? W krajach, gdzie środki informacji podlegają kompetencji organów państwowych, mogą one doskonale współżyć, natomiast w tych krajach, gdzie środki informacji wymykają się całkowicie lub częściowo spod kontroli państwa, muszą toczyć ze sobą walkę.

J. Lambotte, komentatorka telewizji brytyjskiej, omawia w swej wypowiedzi sprawę kontaktu z widzami, oraz reakcji widzów' na osobę spikera czy komentatora. Artykuł omawia wszystkie możliwości poznania reakcji widzów', a więc listy, krytyki prasowe, reakcje osobiste personelu w studio, kontakty własne, itp.

Nad telewizją — jako środkiem masowej informacji — zastanawia się J. Recht, szef działu informacji i oświaty telewizji belgijskiej. Stara się on odpowiedzieć na pytanie: Czy informacja telewizyjna odpowiada podstawowym cechom informacji: prawdzie, obiektywizmowi itp. i jak spełnia swe zadania zawodowe: oryginalność, szybkość, zwięzłość i rozmaitość?

Recht stwierdza, że środki finansowe oraz środki techniczne w żadnym typie programów' nie odgrywają takiej roli jak w dziedzinie informacji. Informacja telewizyjna obudziła zainteresowanie informacją u ludzi, którzy tego zainteresowania nie mieli. Dala im możność bezpośredniego kontaktu z największymi osobistościami świata współczesnego: politykami, filozofami, artystami, sport owocami.

Pendent do rozważań Kaysera jest referat E. F u z z e 1 i e r a, profesora uniwersytetu paryskiego, pt. „Walka kinematografii z telewizją”. Referent stwierdza. że istnieje wiele dziedzin, w których kinematografia walczy z telewizją. Pierwszą, najoczywistszą dziedziną, jest konkurencja handlowca. W pierwszym okresie wydawało się, że telewizja zabije kinematografię, ale powoli wyjaśniło się. że każda z tych dwóch sztuk ma swoje pole działania i swoje formy wyrazu. Fuzzelier przytacza szereg opinii słynnych reżyserów i realizatorów' telewizyjnych (m. in. reż. Hanuszkiewicza), dotyczących specyfiki telewizyjnej, różnic pomiędzy telewizją a kinem, teatrem itd.

O młodzieży przed małym ekranem mówi Hildę T. Himmelweit, profesor uniwersytetu londyńskiego. Przeprowadzone wśród młodzieży szkolnej ankiety wykazały, że młodzież czyta w czasopismach wiaśnie te opowiadania.