628033549

24 TOMASZ GOBAN-KLAS

teezności ze strony innej kategorii⁵³. Stąd problem właściwej struktury tematycznej badań prasoznawczych posiada wielką wagę praktyczną.

Postulaty co do lepszego wykorzystania badań prasoznawczych

Analiza dotychczasowych doświadczeń prasoznawców w zakresie wykorzystania badań naukowych w praktyce prasowej pozwala sformułować kilka podstawowych postulatów, które mogą udoskonalić i rozszerzyć zakres stosowalności nauki w praktyce. Wedle założeń modelu partnerskiego odnoszą się one nie tylko do naukowców, lecz i do praktyków.

• Postulaty dotyczące naukowców:

Po pierwsze — należy częściej korzystać z konsultacji praktyków na wszystkich szczeblach postępowania badawczego, od koncepcji wstępnej aż do przygotowania rekomendacji praktycznych.

Po drugie — należy ciągle doskonalić system upowszechniania wyników badań oraz wiedzy prasoznawczej, m. in. w celu uczenia praktyków zasad naukowej analizy własnego działania.

Po trzecie — podjąć starania o utworzenie specjalnego kierunku studiów uniwersyteckich przygotowujących kadry dla badania prasy, •radia i telewizji oraz propagandy masowej.

® Postulaty pod adresem praktyków:

Po pierwsze — należy dążyć do ścisłego stawiania pytań, a szczególnie starać się o wskazanie alternatyw, z których należy wybrać najlepszą.

Po drugie — precyzować warunki i środki własnego działania, a zwłaszcza określać granice dopuszczalnych zmian, wysokości kosztów itp.

Po trzecie — częściej organizować dyskusje nad wnioskami wypływającymi z badań oraz powoływać zespoły wdrożeniowe, złożone z praktyków i naukowców.

Po czwarte — przygotować system podnoszenia kwalifikacji zawodowych wszystkich szczebli, włączając w to zajęcia poświęcone naukowym metodom poznawania rzeczywistości społecznej.

Po piąte — pożądane jest przygotowanie (przez praktyków wspólnie z naukowcami) wieloletniego programu badań prasoznawczych o charakterze resortowym (tj. prasowym) i obejmującego również radio i telewizję.

⁶³ Podobne różnice stwierdzili badacze amerykańscy, co wskazuje na ich po-chodność nie od typu systemu prasowego, lecz od charakteru czynności zawodowych. I tak np. z badań J. B. Haskinsa („Informational Needs of Pu-blishers: Basic for Newspaper Research”. Journalism Quarterly 1970 nr 1, s. 31—40) wynika, że dla amerykańskich wydawców prasy najważniejsze są informacje o a) produkcji, technologii, personelu (ok. 3/4 wydawców uważa je za najistotniejsze dla praktyki wydawniczej); b) pozycji pisma, kształcenia dziennikarzy, badań prasoznawczych (ok. 1/2 wydawców wskazuje na potrzebę tych informacji); c) wydawania, kolportażu i nakładach (ok. 1/3 wydawców) oraz d) zarządzania, ekonomice i poligrafii (ok. 1/4 wydawców).