109
MALI BRACIA
— W Afryce 44 placówki: Algieria, Maroko, Siostry koczujące w Hoggarze, Tamanrasset, Nigeria, Kamerun, Kongo, Ruanda, Kenia, Uganda, Afryka Zachodnia, Afryka Południowa i Afryka Południowo--zachodnia (u Buszmenów).
— Na Środkowym Wschodzie: Egipt, Etiopia, Grecja, Irak, Izrael, Jordania, Liban, Somali, Syria, Turcja.
— W Azji Południowej i Australii: Afganistan, Cejlon, Goa, Indie, Pakistan, Nowa Gwinea i w Korci. Jak wszędzie, tak i tu starają się żyć wśród najbiedniejszych; w Wietnamie, w chatkach ze słomy na przedmieściach Sajgonu, albo w małych wioskach na wyżynach wietnamskich. W Japonii, w Tokio, placówka jest ośrodkiem studiów i regionalizmu, podczas gdy w Jokohamie pracują w fabryce i żyją w osiedlu robotniczym bardzo ubogim. Na północy, na cyplu Hokkaido, jest Placówka Adoracyjna. Można tu znaleźć Małe Siostry w słomianej chatce we wsi Wackwam, w Korei; starają się tam pracą swoją podtrzymać inną placówkę znajdującą się we wsi dla trędowatych.
— W Chinach mieszkają na łodziach: Abardeen jest wioską rybacką o parę kilometrów od Hong-Kong. W porcie tysiąc dżonek ściśniętych obok siebie — mieszka na nich 30.000 rybaków chińskich z rodzinami. Na jednej dżcnce mieszkają trzy Siostry. Same skonstruowały swoją dżonkę, przy udziale zgłaszających się dobrowolnie pomocników. „Placówka” ta ma 10 metrów długości: trzecią jej część stanowi kaplica. Dzień rozpoczyna się o 5,30 rano; raz na tydzień odprawia się Msza św. w ich kapliczce na dżonce. Dwie Siostry pracują w fabryce znajdującej się na lądzie a równocześnie uczą się języka chińskiego. Wieczorami odwiedzają rodziny, albo przyjmują odwiedziny: ludzie pytają je o tyle rzeczy!...
— W Ameryce Północnej: są trzy placówki na Alasce, w Kanadzie, w Stanach Zjednoczonych i na Antyllach.
— W Ameryce Południowej: w Argentynie, Chile, Kolumbii, Peru, Meksyku i Brazylii. Jedna z czterech brazylijskich placówek znajduje się na stepie wśród Indian-Tapirapów. W jednym z dia-riuszy Małych Braci czytamy, że „Tapirapi składają się z 7 do 8 rodów. Byli oni ongiś ważnym szczepem, który został wymordowany przez Karajasów, ich odwiecznych wrogów.
Na skraju wioski jest chata Sióstr, podobna i tej samej wielkości co inne, jest tylko czyściejsza i bardziej przewietrzana. Kuchnia na dworze. W środku kapliczka a w głębi sypialnia Sióstr — klauzura. Za chatką mała szopa służąca za graty, narzędzia, a wreszcie »ogrody wiszące«. Siostry mają tu dużo pracy: uprawa roli, od czasu do czasu łowienie ryb, opieka nad chorymi i bliskie kontakty z rodzinami