7186603955

Nasi Mistrzowie

Halina Kosętka, Grażyna Wrona

Andrzej Notkowski

Fot. M. Więcławek

Andrzej Notkowski - historyk, prasoznawca, publicysta - urodził się 17 grudnia 1946 r. w Poznaniu, w rodzinie inteligenckiej. W Warszawie ukończył w 1964 r. Liceum Ogólnokształcące nr XIV im. Klementa Gottwalda (obecnie im. Stanisława Staszica). W latach 1964-1969 studiował na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł magistra historii na podstawie rozprawy pt. Zagadnienia ustroju państwa w programie Obozu Zjednoczenia Narodowego (1937-1939), przygotowanej na seminarium prof. Andrzeja Garlickiego. Z rekomendacji promotora podjął w 1969 r. pracę w Instytucie Badań Literackich PAN w Warszawie. Praca w IBL-u niewątpliwie wpłynęła na jego zainteresowania naukowe, zmuszając równocześnie do penetrowania nowych pól badawczych.

Owe interdyscyplinarne zainteresowania, utrzymane na pograniczu historii politycznej Polski oraz dziejów czasopiśmiennictwa XIX i XX w., zaowocowały rozprawą doktorską pt. Prasa prowincjonalna Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1939), napisaną również pod kierunkiem prof. A. Garlickiego. Na jej podstawie Rada Wydziału Historycznego Uniwersy tetu Warszawskiego w 1976 r., nadała Andrzejowi Notkow-skiemu stopień doktora nauk humanistycznych. Wydana przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe w 1982 r. jako książka pt. Polska prasa prowincjonalna Drugiej Rzeczypospolitej (1918--1939) zyskała wysoką ocenę tak historyków, jak i prasoznawców.

Będąc zatrudnionym w IBL-u podjął równocześnie działalność dydaktyczną w Instytucie Hi-

A. Notkowski

storii Uniwersytetu Warszawskiego (1975-1980), na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (1981-1982) oraz w Instytucie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Jako nauczyciel historii związał się również z warszawskimi szkołami.

W tym okresie powstała też jedna z ważniej-szych prac w dorobku Andrzeja Notkowskiego 83

Prasa w systemie propagandy rządowej w Pol- -

sce (1926-1939). Studium techniki władzy (Warszawa 1986), która stała się podstawą przewodu habilitacyjnego, przeprowadzonego na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego.

W okresie od listopada 1989 do lipca 1991 r., zajmował stanowisko doradcy ministra w Biurze

Konspekt nr 1/2006 (25)