8504862494

Pawłowski Adam (2008), Zadania polskiej polityki językowej w Unii Europejskiej. In: Jacek Warchala, Danuta Krzyżyk (red.), Polska polityka językowa w Unii Europejskiej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 113-147.

kładu, a także w programach badawczych z zakresu automatycznego przetwarzania języka³⁶. W ramach programu SYSTRAN finansowane były dotychczas prace nad automatycznym przekładem pomiędzy angielskim i następującymi językami: hiszpańskim, francuskim, niderlandzkim, niemieckim, portugalskim, rosyjskim, szwedzkim, włoskim (por. http://www.systransoft.com/index.html).

17. Środowisko lingwistyczne powinno zwracać uwagę na promocję języka polskiego w pracach naukowych. Artykuły i książki o dużej doniosłości teoretycznej promują bowiem jednocześnie teksty źródłowe, na których prowadzone były badania.

18. Potrzebne są publikacje obalające stereotypy związane z problematyką socjolingwistyczną. Wiele przykładów nieścisłości tego rodzaju znaleźć można w dialektologii historycznej (co to jest „Goralenvolk”?, jakie są historyczne źródła kontrowersji wokół kaszubsz-czyzny?), a także badaniach mniejszości językowych w Polsce (liczebność mniejszości niemieckiej w Polsce szacowana była w wielu renomowanych publikacjach na trzysta tysięcy do miliona osób³⁷, jednak według spisu powszechnego z 2002 roku liczba osób deklarujących tę narodowość wyniosła jedynie 152’900, natomiast liczba osób deklarujących używanie w domu, oprócz języka polskiego, języka niemieckiego, wyniosła 204’600).

4. Perspektywy języka polskiego w Unii Europejskiej

Przedstawione powyżej rozważania na temat międzynarodowego statusu polszczyzny dają raczej pesymistyczny obraz. Wniosek taki byłby jednak z wielu względów pochopny. Członkostwo Polski w Unii stało się katalizatorem jej cywilizacyjnego awansu - mimo wyrażonych wcześniej zastrzeżeń w stosunku do oficjalnie propagowanej, ale nieco fasadowej wielokultu-rowości i wielojęzyczności UE, fakt ten podnosi i w przyszłości będzie podnosić prestiż języka polskiego, co szczególnie widoczne jest w państwach graniczących z Polską od wschodu i w państwach bałkańskich aspirujących do członkostwa.

Szans polszczyzny w Europie upatrywać należy również w innych obszarach. Jednym z wyznaczników tożsamości europejskiej Polonii, liczącej obecnie około czterech milionów osób, jest język³⁸. Grupa ta tworzy więc rynek zbytu dla wytworów polskiej kultury (prasy, książek) oraz potencjalną klientelę kursów językowych i studiów polonistycznych za granicą. Wielkie znaczenie dla promocji języka polskiego jako obcego miało opracowanie zgodnych ze standardem unijnym norm certyfikacji³⁹. Można wreszcie dodać, że planowane na kolejne lata przyjęcie do wspólnoty krajów bałkańskich i Bułgarii wzmocni potencjał komunikacyjny polszczyzny, która pozostanie pierwszym językiem około czterdziestu milionów mieszkań-

³⁶ Realizacją projektów związanych z inżynierią języka, prowadzonych na rzecz państw członkowskich UE, zajmuje się Wspólne Centrum Badawcze (Joint Research Centre) Komisji Europejskiej http://www.jrc.cec.eu.int/langtech/.

³⁷ Dane wskazujące na wyższą od rzeczywistej liczebność mniejszości niemieckiej w Polsce znaleźć można na przykład w artykułach T. Wicherkiewicza (por. Wicherkiewicz 1996: 27-28). Nieścisłe informacje o liczebności mniejszości językowych w Polsce figurują także na stronach WWW różnych organizacji czy towarzystw (por. http://lingvo.info/lingvomapo/index.php?mapo=nordeuxropo&lingvo=en). Na mało rzetelny stosunek do faktów językowych zwróci! uwagę recenzent książki V. Engerera, poświęconej językowi niemieckiemu na Górnym Śląsku (Duda 2004).

³⁸ Por. http://www.wspolnota-polska.org.pl, Dubisz 1997, Miodunka 1999.

³⁹ Por. http://www.buwiwm.edu.pl/certyfikacja/, Martyniuk 1999 oraz tekst A. Dąbrowskiej w niniejszym tomie.