8504862492

Pawłowski Adam (2008), Zadania polskiej polityki językowej w Unii Europejskiej. In: Jacek Warchala, Danuta Krzyżyk (red.), Polska polityka językowa w Unii Europejskiej. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 113-147.

3. Celowym jest przygotowanie „niezbędnika językowego” zawierającego podstawowe słowa i zwroty polszczyzny, który otrzymywaliby na granicach turyści wjeżdżający do Polski (wraz z informacją turystyczną). Taką właśnie akcję promocyjną prowadziły w ostatnich latach niektóre kraje bałkańskie (m.in. Chorwacja oraz Bośnia i Hercegowina).

4. Konieczne jest oficjalne wsparcie dla promocji nauki języka polskiego w szkołach krajów z Polską sąsiadujących (szczególnie w Niemczech)³¹ oraz tam, gdzie istnieje zainteresowanie polszczyzną (por. też artykuł A. Dąbrowskiej w niniejszym tomie).

5. Należy dążyć do tego, by brzmienie polskiej mowy i jej zapis były rozpoznawane przez obywateli UE, tak jak rozpoznawane są inne języki europejskie.

6. Jednym z pierwszoplanowych celów polskiej polityki językowej powinno stać się uruchomienie polskiej wersji w programie informacyjnym Euronews. Program ten obecny jest w wielu sieciach kablowych całej Europy i aspiruje do roli flagowego medium informacyjnego Unii. Chociaż jego nadawca oferuje symultaniczny komentarz w kilku językach, polskojęzycznej wersji brak³². Można za to usłyszeć wersje portugalską (LI dla 2,2% mieszkańców UE) i rosyjską (nie posiada w UE oficjalnego statusu, natomiast jako LI występuje sporadycznie w trzech państwach bałtyckich o niewielkich populacjach).

7. Polskie środowisko dziennikarskie powinno wywierać nacisk na to, by w przeglądach prasy stacji „Euronews” oraz innych nadawców telewizyjnych kierujących swą ofertę do odbiorcy europejskiego uwzględniane były krajowe gazety i czasopisma (a co za tym idzie opinie polskich komentatorów). Z językowego punktu widzenia włączenie krajowej prasy do szerszego medialnego obiegu zwiększy zainteresowanie polszczyzną, wpłynie też na bardziej poprawne posługiwanie się polskim nazewnictwem.

8. Przedstawiciele Polski powinni dążyć do uruchomienia pełnej wersji serwisu Rady Europy w języku polskim. Serwis pełny dostępny jest obecnie (koniec roku 2005) jedynie w wersjach angielskiej, francuskiej, niemieckiej, rosyjskiej i włoskiej. Polski występuje w kategorii „innych języków” (other languages), obok języków państw liczebnie małych i/lub nie-należących do UE. Przetłumaczenie tych materiałów informacyjnych na język polski oraz konsekwentne tworzenie kolejnych w wersji wielojęzycznej wpłynie pozytywnie na status polszczyzny podkreślając jej obecność w strukturach europejskich.

9. Polskie władze powinny domagać się uruchomienia pełnej wersji oficjalnych stron WWW Komisji Europejskiej w języku polskim. Obecnie czytelnik odsyłany jest w większości wypadków do tekstów źródłowych w językach roboczych, czyli angielskim i francuskim.

10. Polska prasa w wersji drukowanej powinna trafiać do międzynarodowego obiegu, gdzie jej obecność była jak dotąd bardzo ograniczona, tak pod względem liczby punktów sprzedaży, jak i tytułów. Brak krajowych czasopism jest szczególnie zaskakujący w regionach odwiedzanych licznie przez polskich turystów (m.in. Włochy, Chorwacja, Węgry, kraje alpejskie). Obecność czasopisma „na stojaku” w prestiżowej lokalizacji (na przykład na wielkim lotnisku, dworcu kolejowym, centrum miasta czy w miejscowości turystycznej)

³¹ „Biorąc pod uwagę liczebność polskiej grupy etnicznej w Niemczech i mniejszości niemieckiej w Polsce, względny stosunek ilości dzieci uczących się języka ojczystego ma się jak 1:50 na niekorzyść polskiej grupy etnicznej w Niemczech. [...] W 11 lat po podpisaniu polsko-niemieckiego traktatu pozwolę sobie na stwierdzenie faktu, że zobowiązania traktatowe w sprawach dotyczących wspierania nauki języka ojczystego są w pełni realizowane jedynie przez stronę polską. Natomiast na ile na ile strona niemiecka zechce realizować postanowienia traktatowe w sprawach szkolnictwa przedmiotów ojczystych zależeć będzie jedynie od postawy polskiego rządu.” (Małoszewski 2003)

³² W roku 2005 istniały wersje angielska, francuska, hiszpańska, niemiecka, portugalska, rosyjska i wioska.