niczego nie musi się ono tłumaczyć. Zajmuje w rodzinie najwyższą pozycję, lecz bez większego w tym własnego wysiłku i osobistych zasług. Rodzice łatwo ulegają jego namowom i spełniają niemal wszelkie jego zachcianki. Warto wiedzieć też, iż z dzieci wychowywanych w sposób liberalny wyrastają „jednostki wprawdzie o dużym poczuciu własnej wartości (niestety, często zbyt dużym), ale jednocześnie egoistyczne, niezdyscyplinowane wewnętrznie, niezdolne do trwałego wysiłku, mało zahartowane, pozbawione hartu i zdolności, nieuspołecznione”
36.Szkoła jako intencjonalne środowisko wychowawcze.
Drugim po rodzinie znaczącym środowiskiem wychowawczym w życiu dzieci i młodzieży jest szkoła W odróżnieniu jednak od rodziny funkcjonuje w warunkach wyraźnie zinstytucjonalizowanych, tj. bywa powoływana i poddawana kontroli przez odnośne władze państwowe, a przynajmniej w ścisłym z nimi porozumieniu i za ich zgodą.
Szko~ła jest podstawową instytucją oświatowo-wychowawczą w systemie edukacji. Zajmuje się kształceniem i wychowaniem dzieci, młodzieży i dorosłych, stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie celów i zadań oraz koncepcji oświatowo-wychowawczych i programów. Odpowiedzialnymi za realizację programów szkolnych i w ogóle za poprawne jej funkcjonowanie jako instytucji kształcenia i wychowania są: dyrektor szkoły wraz ze swymi zastępcami i radą pedagogiczną, a także w coraz większym stopniu rodzice i opiekunowie uczniów. Odpowiedzialność taką ponoszą poniekąd również samorządy uczniowskie oraz wspólnoty czy organizacje dziecięce i młodzieżowe, działające na terenie szkoły, Dyrektorzy i nauczyciele szkoły, w trosce o należyte spełnianie przez nią swych zadań, kierują się zazwyczaj przepisami i zarządzeniami MENiS, Obecnie obowiązek uczęszczania do szkoły spoczywa na każdym dziecku w wieku od siódmego do szesnastego roku życia. W tym czasie szkoła pełni wobec uczniów funkcję dydaktyczną (kształcąca), wychowawczą i opiekuńczą: przekazuje im wiedzę z różnych dziedzin nauki, techniki, literatury, sztuki (funkcja dydaktyczna); kształtuje ich postawy wobec rzeczy, ludzi, norm, wartości (funkcja wychowawcza); zaspokaja podstawowe potrzeby, niezbędne dla prawidłowego rozwoju fizycznego i psychospołecznego uczniów (funkcja opiekuńcza). Niekiedy szkole przypisuje się również funkcję głównego inicjatora i koordynatora działalności wychowawczej w środowisku pozaszkolnym (rejonie), z którego wywodzą się uczęszczający do niej uczniowie.
37. Formy współpracy nauczycieli i rodziców.
Wyróżniamy następujące formy współpracy nauczycieli i rodziców:
- zbiorowe formy współpracy z rodzicami - należą do najczęściej spotykanych form działania, w spotkaniach zbiorowych uczestniczy co najmniej kilka osób, podejmuje się sprawy ogółu uczniów danej klasy bądź szkoły, rzadziej zaś problemy poszczególnych uczniów ( są one tematem spotkań indywidualnych). Mogą przyjmować postać spotkań roboczych, towarzyskich łub spotkań z ekspertem.
- indywidualne formy współdziałania nauczycieli i rodziców - stanowią uzupełnienie i jednocześnie wzbogacenie kontaktów zbiorowych. Tematem tych spotkań są indywidualne sprawy danego ucznia, dlatego umożliwiają głębszą refleksję i analizę sposobów jego zachowania się, warunków życia w domu, powodzenia lub nie powodzenia w szkole, sprawianych trudności wychowawczych, dążeń życiowych itp. Kontakty w „cztery oczy” (konsultacje pedagogiczne, wizyty domowe, korespondencja i rozmowy telefoniczne)
- mieszane formy współpracy - mogą aktywizować wszystkich rodziców określoną grupę lub pojedyncze osoby w zależności od celu podjętych działań. Aktywność rodziców polega na wykonywaniu zadań mających na celu wprowadzenie zmian i ulepszeń w klasie jak również całej społeczności szkolnej (działalność 3 klasowej, rady rodziców, udział w radzie szkoły, organizowanie czasu wolnego — wycieczki bliskie: do zakładów pracy, kina, teatru, lasu itp. I dalekie: biwaki, rajdy, zielone szkoły, rozgrywki sportowe, wieczorki poetyckie).
Inny podział form współpracy nauczyciela z rodzicami uczniów: Forma współpracy bezpośredniej ( np. wspólne zebrania, konsultacje, wizyty domowe) i pośredniej np. korespondencja listowna, tablica ogłoszeń, wystawy książek.
38. Przedstaw najczęściej popełniane błędy przez nauczycieli w kontaktach rodzie — nauczycieL
- podczas rozmowy okazywanie wyższości i lekceważenie rodzica, traktowanie go z góry z pozycji siły,
- brak indywidualnych rozmów z rodzicami,
- wchodzenie w zbyt głębokie, zażyłe relacje w stosunkach z rodzicami, co może utrudnić późniejszą pracę z dzieckiem i bywa czasem wykorzystywane w niewłaściwy sposób,
- nauczyciel nie prowadzi dialogu lecz wygłasza mowę, przekazuje same komunikaty,