- 1 -
O takiej miłości bezgranicznej, miłości ponad wszystko - do której nie każdy jest zdolny i nie każdy powołany - dzisiaj wam opowiem.
Na nic zdały się błagania ojca i matki nic nie zmieniło straszenie losem dziecka i braci, ona ponad wszystko kochała Jezusa, dlatego niczego się nie bała, z wszystkiego była w stanie zrezygnować. Nazywała się Perpetua. Kochała bardzo rodziców i dwóch braci. Niestety, jej ojciec był poganinem. Mama - chrześcijanką. Ona też wierzyła w Jezusa. Jako chrześcijanka została skazana na śmierć. Do ostatniej chwili pisała pamiętnik. Oto kilka fragmentów: -
...gdyśmy byli jeszcze w śledztwie a ojciec mój nie przestawał mnie przekonywać i odwodzić od mego postanowienia, rzekłam: Ojcze, czy widzisz leżące tam naczynie? Odpowiedział: Widzę! Zapytałam: Czy można je nazwać czymś innym, niż ono jest? Odrzekł: Nie! Odpowiedziałam: A więc i ja nie mogę się nazwać kimś innym niż jestem. A jestem chrześcijanką!
...w tym czasie udzielono nam chrztu. Mnie zaś natchnął Duch Św., kiedy byłam w wodzie, abym nie prosiła o nic innego, jak tylko o wytrzymałość mojego ciała. Po kilku dniach wtrącono nas do więzienia. Przeraziłam się, gdyż nigdy dotąd nie przebywałam w takich ciemnościach. Cóż to był za okropny dzień. Panował straszliwy zaduch z powodu wielu ludzi. Żołnierze zachowywali się brutalnie. A do tego wszystkiego gnębiła mnie jeszcze troska o dziecko..."
Musicie wiedzieć, że Perpetua liczyła 22 lata i miała synka w wieku niemowlęcym. Była więc młodą matką. Słuchajmy dalej, co pisze:
"...wkrótce rozeszła się wieść, że będą nas przesłuchiwać. Przybył taki z miasta mój ojciec, trawiony niepokojem i starał się ponownie skłonić mnie do zmiany postanowienia. Ulituj się nade mną, starym ojcem - mówił do mnie. - Umiłowałem cię więcej niż twoich braci. Nie wydawaj mnie ludziom na hańbę. Miej wzgląd na rodzeństwo, na matkę na ciotkę na twoje dziecko, które nie będzie żyć bez ciebie. Poniechaj swego zamiaru. Nie gub nas wszystkich... Tak mówił mój ojciec, całując mnie po rękach, rzucając mi się do nóg. Ja zaś bolałam bardzo, pocieszałam go mówiąc: Będzie, co Bóg zechce, wszak przyszłość nie w naszej jest mocy, lecz u Boga. Zasmucony opuścił mnie.
„nazajutrz podczas posiłku porwano nas nagle na przesłuchanie. Przybyliśmy na rynek. Wieść o tym rozeszła się natychmiast po sąsiednich dzielnicach miasta i zbiegł się niezwykły tłum ludzi. Weszliśmy na podwyższenie. Towarzysze moi zapytywani wyznawali wiarę. Gdy przyszła kolej na mnie niespodziewanie zjawił się ojciec z mym synkiem i odezwał się: Błagam cię, zlituj się nad dzieckiem! Hilarion, który przejął władzę sądowniczą, dodał od siebie: Miejże wzgląd na siwego ojca, miej wzgląd na dziecko, złóż ofiarę za pomyślność cesarza..:
Perpetua, jak i jej towarzysze i towarzyszki męczeństwa nie złożyli ofiary. Wydano ją na pastwę rozwścieczonej krowy, a potem dobito mieczem. Było to w, Kartaginie 7 marca 202 lub 203 roku (zob. ks. W. Zalewski, Święci na każdy dzień, Łódź 1984, str. 115).
Nieszczęśliwy ojciec kazał wykuć na kamieniu nagrobnym napis: Perpetui - mojej najukochańszej córce. Perpetua - młoda chrześcijanka, która ukochała bardziej Chrystusa niż ojca i matkę, niż braci i syna, bardziej niż własne życie...
Ks. Jerzy Machnacz SDB JESTEM CHRZEŚCIJANINEM BK 89