0171

0171



Systemy partyjne współczesnego świata

4 reprezentantów. Jednak na poziomie wyborczym została silnie zaznaczona tendencja w kierunku przenoszenia lojalności partyjnych przez elektorat z partii dużych na małe, często nowo powstające. Te ostatnie zdobyły aż 30% elektoratu. Przełomowe były wybory w 1996 r., w których NZLP i NZNP uzyskały łącznie tylko 67,5% mandatów. Do parlamentu weszli również reprezentanci 4 innych ugrupowań politycznych, m.in. Przymierza (A) i Stowarzyszenia Konsumentów i Podatników Nowej Zelandii (ACT). Wartość indeksu efektywnej liczby partii podniosła się do poziomu 3,7. System partyjny zaczynał przypominać układ o wielopartyjnym formacie i mechanizmie, aczkolwiek wciąż o znacznym poziomie koncentracji. Fragmentaryzacji systemu partyjnego w sposób oczywisty towarzyszył proces „rozciągania” przestrzeni rywalizacji, czyli podnoszenia się poziomu polaryzacji wewnątrzsystemowej. Pojawiła się dość silna opcja lewicowa (Przymierze) oraz ugrupowanie dalekiej prawicy (Nowa Zelandia Pierwsza - NZF, partia rozłamowa z NZNP), wcześniej nieobecne w przestrzeni rywalizacji. Proces erozji siły politycznej obu dużych partii został zahamowany w następnych wyborach w 1999 r. (zdobyły łącznie 73% mandatów). Największa spośród mniejszych partii uzyskała w wyborach w 1996 r. 17 mandatów (NZF), zaś w kolejnych - tylko 10 (Przymierze). Widoczny stał się proces ffagmen-taryzacji bloku partii mniejszych. W efekcie wartość indeksu efektywnej liczby partii wyniosła 3,4. Jeżeli chodzi o proces alternacji władzy, to do 1999 r. powstawały wyłącznie gabinety tworzone przez jedną z dwóch dużych partii politycznych. Do 1996 r. miały one status gabinetów czysto jednopartyjnych i większościowych. W tym właśnie roku został sformowany po raz pierwszy gabinet mniejszościowy (rząd NZNP). Z kolei po wyborach z 1999 r. powstał po raz pierwszy gabinet koalicyjny (NZLP i Przymierza), znów o mniejszościowym charakterze. Dopiero wyniki kolejnych elekcji pozwolą na ocenę kierunku dynamiki zmiany systemu partyjnego.

Porównując systemy partyjne pozostałych krajów regionu, trudno wskazać na jakiś dominujący trend, jak to było w przypadku np. państw Wspólnoty Karaibskiej. Przykładowo w Zachodnim Samoa ukształtował się system z dwoma silnymi partiami politycznymi, jednak z wyraźną dominacją jednej z nich, co znajduje wyraz w braku alternacji władzy. Chodzi o centrowe ugrupowanie Partię Obrony Praw Człowieka (HRPP), które od 1985 r. zdobywa średnio 57% mandatów w jednoizbowej legislatywie (Fono) i tworzy jednopartyjne gabinety. Przewaga tej partii nad drugim i jedynym ugrupowaniem jeszcze reprezentowanym w Fono (Samoańską Partią Rozwoju Narodowego - SNDP) z reguły nie przekracza jednak 30% miejsc. Z kolei system partyjny Papui-Nowej Gwinei charakteryzuje wyjątkowo wysoki poziom fragmentaryzacji (średnio blisko 6,0) i brak partii nie tyle dominującej, co nawet wyraźnie

167


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Systemy partyjne współczesnego świata na współpracy przedstawicieli obu dużych ugrupowań. Inaczej ni
Systemy partyjne współczesnego świata wodzie. Po wyborach prezydenckich układ na scenie politycznej
Systemy partyjne współczesnego świata dzypartyjnej. Drugi obejmuje kraje, które rozpoczęły na
Systemy partyjne współczesnego świata tyjnym polega przede wszystkim na tym, że - inaczej niż wcześn
Systemy polityczne współczesnego świata Opiera się na wzajemnym uzależnieniu się partii; na tym, iż
Systemy polityczne współczesnego świata może jednak ulegać zmianie w zależności od istniejącej
Systemy partyjne współczesnego świata ve Number of Parties: A Measure with Application to West Europ
Systemy partyjne współczesnego świata nującej. W 1980 r. partia kontrolowała „jedynie” 71% mandatów
Systemy partyjne współczesnego świata 2000 r. wybory potwierdzały dominację PSS, a jej kolejni lider
Systemy partyjne współczesnego świata cjonującego w czterech powyżej scharakteryzowanych krajach
Systemy partyjne współczesnego świata zacja o wyraźnie marksistowsko-leninowskim obliczu programowym
Systemy partyjne współczesnego świata jak i parlamentarnym. Średnia wartość indeksu efektywnej liczb
Systemy partyjne współczesnego świata rzonym w 1993 r., w którym obowiązują tzw. rządy tymczasowe, a
Systemy partyjne współczesnego świata kreowania klienteli wyborczej, oferując jej określony katalog
Systemy partyjne współczesnego świata Tzw. subregion Wspólnoty Karaibskiej obejmuje kraje wyspiarski
Systemy partyjne współczesnego świata Kolejnym przykładem systemu wielopartyjnego z partią
Systemy partyjne współczesnego świata dliwości (PJ), ugrupowanie o konserwatywnym i prawicowym
Systemy partyjne współczesnego świata ona charakter ugrupowania „państwowego” i służyła
Systemy partyjne współczesnego świata współpracy MNR i ADN (1985-1989) lub tzw. „wielkiej koalicji”

więcej podobnych podstron