0145

0145



Systemy partyjne współczesnego świata

2000 r. wybory potwierdzały dominację PSS, a jej kolejni liderzy piastowali urząd prezydenta (Leopold Senghor do 1980 r. oraz Abdou Diouf od 1981 r.). W wyborach parlamentarnych w 1998 r. PSS zdobyła ponad 66% mandatów w Zgromadzeniu Narodowym, zaś kolejna pod względem siły parlamentarnej partia, Senegalska Partia Demokratyczna (PDS), kontroluje jedynie ponad 16% miejsc. Zasadą stało się tworzenie przez PSS czysto jednopartyjnych gabinetów. W porównaniu do wielu wcześniej przedstawionych reżimów politycznych, zakres dominacji PSS w Senegalu przyjmował raczej formę umiarkowaną, choć w pełni uzasadniał kwalifikację systemu partyjnego jako układu z partią dominującą. Wartość indeksu efektywnej liczby partii wyniosła w wyborach w 1998 r. 2,1, co sugerowałoby istnienie raczej zbalanso-wanego układu bipolarnego. Jednak taki w rzeczywistości nie istniał, a to za sprawą charakteru opozycji parlamentarnej. Prosty rachunek arytmetyczny (zsumowanie zdobyczy partii opozycyjnych) wskazuje, że opozycja może stanowić istotną alternatywę polityczną dla PSS. Jednak jest ona bardzo sfargmentaryzowana, a w wyborach w 1998 r. tylko dwie partie zdobyły więcej niż 10 mandatów. Z 11 ugrupowań reprezentowanych w parlamencie aż 6 dysponuje tylko po jednym mandacie. Warto również zwrócić uwagę, że PSS w sposób prawie że doskonały kontroluje stworzony przez siebie układ patronażu. Jego struktura, oparta na relacjach między centrum a wspólnotami komunalnymi, stanowi doskonały przykład instrumentu w rękach partii, pozwalającego na stabilizowanie pożądanych form zachowań politycznych. Jest to zresztą dość typowe zjawisko w krajach, w których przetrwały partie polityczne jako istotne ogniwo w „państwowym” procesie decyzyjnym, nie ograniczając się jedynie do wypełniania funkcji symbolicznych czy „fasadowych”. Z podobnym zjawiskiem mamy przecież do czynienia np. w Botswanie, Zambii czy nawet w Tanzanii. W przypadku Senegalu dominacja partii rządzącej była determinowana przez jeszcze jedną okoliczność, dość ściśle związaną ze zjawiskiem patronażu - liderzy partii rządzącej mają możliwość wykorzystania zasobów państwa jako sposób zjednania sobie marabutów, liderów organizacji religijnych znanych jako islamskie braterstwa. Jest to bardzo istotne, po pierwsze dlatego, że elity tych organizacji kontrolują nieformalne układy i powiązania w kraju, sfery tradycyjnie wyjęte spod kurateli instytucji państwa, po drugie około 94% populacji Senegalu to muzułmanie, a po trzecie w kraju tym rełigia ma duży wpływ na stabilizowanie zachowań politycznych, a kwestie moralno-religijne stanowią podstawę dla kształtowania się podziałów socjopolitycznych. Można właściwie zaryzykować twierdzenie, że w Senegalu zostały ukształtowane dwie struktury patronażu. Jedna - „cywilna”, stworzona przez PSS, oparta przede wszystkim na wykorzystaniu struktur biurokratycznych państwa,

141


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Systemy partyjne współczesnego świata ve Number of Parties: A Measure with Application to West Europ
Systemy partyjne współczesnego świata nującej. W 1980 r. partia kontrolowała „jedynie” 71% mandatów
Systemy partyjne współczesnego świata cjonującego w czterech powyżej scharakteryzowanych krajach
Systemy partyjne współczesnego świata zacja o wyraźnie marksistowsko-leninowskim obliczu programowym
Systemy partyjne współczesnego świata jak i parlamentarnym. Średnia wartość indeksu efektywnej liczb
Systemy partyjne współczesnego świata rzonym w 1993 r., w którym obowiązują tzw. rządy tymczasowe, a
Systemy partyjne współczesnego świata kreowania klienteli wyborczej, oferując jej określony katalog
Systemy partyjne współczesnego świata Tzw. subregion Wspólnoty Karaibskiej obejmuje kraje wyspiarski
Systemy partyjne współczesnego świata Kolejnym przykładem systemu wielopartyjnego z partią
Systemy partyjne współczesnego świata dliwości (PJ), ugrupowanie o konserwatywnym i prawicowym
Systemy partyjne współczesnego świata na współpracy przedstawicieli obu dużych ugrupowań. Inaczej ni
Systemy partyjne współczesnego świata ona charakter ugrupowania „państwowego” i służyła
Systemy partyjne współczesnego świata współpracy MNR i ADN (1985-1989) lub tzw. „wielkiej koalicji”
Systemy partyjne współczesnego świata 3. Systemy partyjne Australii i Oceanii Jeżeli chodzi o dwa
Systemy partyjne współczesnego świata 4 reprezentantów. Jednak na poziomie wyborczym została silnie
Systemy partyjne współczesnego świata które hamują proces demokratyzacji (np. w Sri Lance) lub wręcz
Systemy partyjne współczesnego świata konfliktu (poza układami parlamentarnymi) należy sięgnąć po
Systemy partyjne współczesnego świata wodzie. Po wyborach prezydenckich układ na scenie politycznej
Systemy partyjne współczesnego świata ły gabinety koalicyjne o charakterze centrowolewicowym,

więcej podobnych podstron