366 V. Elementy rachunku prawdo/Hniobicństwa
(porażka). Zatem wszystkie ZL X, mają ten sam rozkład (0-l)p. Wobec niezależności doświadczeń D,.DJ, --.DI1 - odpowiadające im ZL X,, XJt... Xn są również niezależne. Przy tych oznaczeniach dowodzona równość (5.3) wynika stąd. że zdania "ZL Sn przyjęła wartość k", "k spośród ZL X,, X2,... Xn przyjęło wartość lH oznaczają to samo.
Związek (5.3) jest bardzo przydatny przy wyznaczaniu wartości oczekiwanej i wariancji ZL Sn Korzystając bowiem z (5.3) i odpowiednich (jakich?) własności wartości oczekiwanej i wariancji oraz równości (5.1), otrzymujemy:
ES„ = E( X, + X, + ••• + Xn ) = EX, + liX2 + •••+EX„ = p + p + ••- +p = np, VarSn = Var( X, + X, +• ••+ X„)= VarX, + VarX, + • ••+ VarXn =
= pq+pq+~+pq = npq.
Wykazaliśmy więc, że wartość oczekiwana i wariancja ZL S„ o rozkładzie dwumianowym b(n,p) wyrażają się wzorami (5.4) ESa = np. VarSn = npq.
PRZYKŁAD 5.2. ZL X,,X:tXi.X4 są niezależne i mają ten sam rozkład (0-1)^. Obliczymy pr-stwo tego, że ich suma przyjmie wartość: a) równą 2. b) co najmniej równą 2.
Suma X, + X. + X3-rX4 jest ZL S4 o rozkładzie b(4;0,6).
Zatem:
a) P(X, +X2 +X3 + X4 =2)= P(S4 =2)= [J)(0.6)2(0,4)4": =
b) P(S„ >2) = l-P(S„ <2)=l-[P(S„ = 0)t P(X= l)] =
ZMIENNA O ROZKŁADZIE POISSONA. Mówimy, że ZLS X ma rozkład Poissona z parametrem ?.>0, co zapisujemy X - Po(>.) Jeśli jej funkcja pr-stw(a jest postaci:
(5.5)
Mając to na uwadze łatwo widać, że pr-stwa (5.5) spełniają warunek unormowania:
k^O k-0 k=0
Wartość oczekiwana i wariancja ZL X o rozkładzie Poissona Po(>.) wyrażają się wzorami:
(5.6) EX=X, VarX = X.
Ograniczymy się do uzasadnienia pierwszej równości:
k=-l
k=(»
Zauważmy, że iloraz >.k/k! w (5.5) jest (k+l)-s/ym wyrazem rozwinięcia funkcji f(/.) = e* w szereg Maclaunna:
X X2. . Xk. _^Xk
1 +
I! 2! k' £k!’
X>0.
™=£xkPl=2>^=e-‘Xk£=k«
Xe'Ł(l+yj-t-^yH +^+-) = Xc'V = ł..
Obliczanie pr-stw pŁ w rozkładzie dwumianowym b(n,p) jest uciążliwe. Obliczenie ich przybliżonych wartości za pomocą pr-stw pk w- rozkładzie Poissona umożliwia następujące
TWIERDZENIE 5.1 (o zbieżności rozkładu dwumianowego do rozkładu Poissona). Jeżeli ZL S,.S;... .Sn.... mają rozkłady dwumianowe b(l,p,).b(2,p:).....b(n.p„),... oraz npn=consi = X. X>0, to
(5.7) lta[||)pS(l-p,rt-«-ł^ k-au... .
Z lego twierdzenia wynika następujące przybliżenie Poissona
rozkładu dwumianowego:
(5.8) x = np. k = 0.u....n. Przybliżenie to jest wystarczająco dokładne, gdy: p<0,l. n>50,
np=X^10.