5. Segregacja przestrzenna ludności i wykluczenie społeczne w miastach
mieszkańców (posiadających tytuł prawny do lokalu mieszkalnego) miasta z dodatków mieszkaniowych.
Zmiany w strukturze społeczno-przestrzennej miast odbywają się głównie prze: zmiany miejsca zamieszkania. Zjawisko to bada się za pośrednictwem analiz tzw ruchliwości mieszkaniowej (ang. residential mobility) lub migracji wewnątrzmiejskich Zmiana miejsca zamieszkania w przestrzeni miasta jest uzależniona od: istniejące; struktury społeczno-przestrzennej miasta, stopnia znajomości i percepcji tej struktur; przyczyn podejmowania decyzji zmiany miejsca, związanych z preferowanym systemem wartości i stylem życia, wielkości gospodarstwa domowego oraz możliwości ekonomicznych jego mieszkańców.
Istotne znaczenie ma struktura przestrzenna i jakościowa dostępnych zasobów mieszkaniowych. Ruchliwość mieszkaniowa jest przede wszystkim związana z istnieniem nowych mieszkań (rynek pierwotny) oraz mieszkań opuszczanych i sprzedawanych przez dotychczasowych właścicieli lub dysponentów mieszkań poddawanych renowacji i rehabilitacji (rynek wtórny).
W sumie relacje pomiędzy ruchliwością mieszkaniową a strukturą społeczno-prze-strzenną mogą być traktowane jako relacja współoddziaływania potrzeb mieszkaniowych i struktury przestrzennej miasta.
Na wewnątrzmiejską ruchliwość mieszkaniową można patrzeć również z punktu widzenia oddziaływania sił ekonomicznych i społecznych o charakterze uwarunkowar zewnętrznych, kształtujących ruchliwość przestrzenną gospodarstw domowych Ruchliwość mieszkaniowa wewnątrz miast jest tylko jednym ze składników ruchliwości przestrzennej w ogóle.
Ruchliwość mieszkaniowa, a zwłaszcza jej skala, jest wywoływana przez proces; ekonomiczne i społeczne nie tylko związane z rynkiem mieszkaniowym danego miasta Rynek mieszkaniowy jest też przecież determinowany przez tendencję do ruchliwości przestrzennej.
Ruchliwość mieszkaniowa w miastach Australii, Nowej Zelandii i Ameryk: Północnej jest znaczna i dotyczy rocznie od 15 do 20% wszystkich gospodarstw domowych. W przypadku miast Europy Zachodniej ruchliwość mieszkaniowa jest na poziomie od 5 do 10% gospodarstw domowych rocznie (Knox, Pinch 2000).
Ważnym procesem gospodarczym kształtującym rytm ruchliwości mieszkaniowe; jest cykliczność gospodarki kapitalistycznej. Okresy prosperity wiążące się ze wzrostem dochodów gospodarstw domowych generują wzrost zapotrzebowania na nowe mieszkania, inicjując tym samym proces filtracji, tj. przejmowania przez niższe grupy społeczne i dochodowe mieszkań opuszczanych przez gospodarstwa przenoszące się do lepszych, nowych dzielnic.
Podobnie zmiany polityczno-ekonomiczne w organizacji rynku mieszkaniowego generują zmiany w natężeniu migracji mieszkaniowych. Na przykład rozwój i prefero-