page0069

59

WROŃSKIEGO ŻYCIE I PRACE.

kryciom, a zwłaszcza „prawu najwyższemu". Zapowiada krytykę teoryi funkcyj La-grange’a, która przedstawi nie tylko Instytutowi', lecz w razie potrzeby i samemu cesarzowi. Na uwagę uczonego, że cesarz poradziłby się w tym razie Laplace’a, odpowiada Wroński, że ma gotowa krytykę „Mechaniki niebieskiej". „Sądzisz pan zatem, miał rzec uczony, że rząd istnieje dla dobra umiejętności; my sądzimy przeciwnie, że nauki powinny być spożytkowane dla dobra polityki". I temi słowy pożegnał Wrońskiego.

Wkrótce po rozmowie, powiada Wroński, cofnięto mu zapomogę, jaką pobierał z ambasady rosyjskiej.

⁸)    Na czele czytamy: Dedić a S. Majeste 1’Empereur Alexandre I, Autocrate de toutes les Russies". Fundusz na wydanie tego dzieła miał pozyskać Wroński — tak utrzymuje Arson — za pośrednictwem Kurakina, ambasadora rosyjskiego w Paryżu.

⁹)    Napotykamy tu wzory takie, jak

l

oćT

oo (X- 1)

9^X -= —ót:—

oo ( \la —1)

gdzie vx jest funkcya określona związkiem a®¹ = x. W przypadku, gdy o = c, gdzie c czyni zadość waruukowi

oo ('\l e—T) =1.

skąd

otrzymujemy

Log x ----- oo (a:⁰⁰ — /),

® x = oo ( X°° — 1)    —

Log o

Liczba n jakakolwiek określa się za pomocą schematu

który Wroński nazywa „schematem lilozoticznym" algorytmu pierwotnego stopniowania. Kładac

otrzymuje:

gdzie

y ± tx

* ?

Log n = x\J± 1 Log a ,

x V± 1

a = Fx -f fx \/ ± 1 ,

n — a

~    . (Log u)² (Log a)⁴

Fx = 1±    *² + _; Js4 ^x + * * *

http://rcin.org.pl