page0151

WROŃSKIEGO ZYCIE I PRACE. 141

tworzenia lub zbawienia. Mistycy poznają się i łączą bez wszelkiego uprzedniego porozumienia, tworząc stowarzyszenie niewidzialne, nieprzeniknione dla innych⁴). Do nich to zastosować się daje dwuwiersz Szyllera:

Das ist eben das wahre Geheimniss, das allen vor Augen Liegt, euch ewig umgibt, aber von Keinem gesehen.

Druga część dzieła poświęcona jest wykładowi warunków bezwzględnych, mocą których, zdaniem Wrońskiego, ustać może stan rewolucyjny; opierają się one na celach istotnych i bezwzględnych państwa. Do warunków spekulacyjnych lub teoretycznych należy wykazanie zupełnego równouprawnienia obu partyj socyalnych, partyj prawa boskiego i ludzkiego, oraz ich legalnego nieprzejednania obecnego, które może ustać tylko na drodze, jaką wskaże „Unia antynomialna^u, kierująca ludzkością ku celom bezwzględnym. Do warunków praktycznych należy przeobrażenie rządów konstytucyjnych okresu czwartego w rządy „antynomialne^u okresu piątego. Do tego przeobrażenia we Francyi potrzebna jest inicyatywa głowy rządu, króla Francuzów, który obok swojej władzy, nadanej mu przez wolę ludu, położy wyraźnie nacisk na łączność jej z powagą prawa boskiego.

Rozdziały następne poświęcone są przedstawieniu tych środków bezwzględnych, jakiemi obecnie rozporządzają państwa. Podane tu są: geneza filozoficzna wszystkich stopni i organów władzy państwowej i rządu wraz z tablicą filozofii polityki, rozmaite spostrzeżenia, oparte na powyższych wywodach, oraz wyjątki z pisma „Secret politiąue de Na-poleon^a. Tablica genetyczna rozwoju filozofii w Niemczech, tablica kolejnego tworzenia się rządów w rozmaitych okresach historycznych, wreszcie tablica genealogiczna Napoleona i jego rodziny wypełniają ostatnie karty omawianego dzieła.

Dodamy jeszcze, że „Prodrome du Messianisme“ i „Metapolitique messianique“ stanowiły dwa pierwsze tomy tak zwanego „Pentateuchu mesyanicznego, z których trzeci miał nosić tytuł: „Paraclótisme messia-nique“ i obejmować „Dopełnienie Starego i Nowego Testamentu^a; czwarty miał być wspomnianą już „Genese messianique^u, t. j. generacyą postępową ludzkości; piąty wreszcie „Apodictique messianique^u być „ustanowieniem ostateczne prawdy na ziemi^w. Ostatnie dzieło ogłoszone zostało po śmierci Wrońskiego; (porówn. niżej rozdział XII-y).

Załatwiwszy się z polityką, zwróćmy się do prac technicznych Wrońskiego w tym okresie. O olbrzymiej pracowitości jego na tern polu przekonywają już same patenty, które pozyskał na rozmaite swoje wy-

http://rcin.org.pl