R. LXIII.
O złości aniołów odnośnie do winy
143
swe] szczęśliwości, niszcząc poprzednią zasługę. 1 dlatego zostali pozbawieni szczęśliwości, na którą zasłużyli.
§ 6. CZY UPŁYNĘŁA PEWNA ZWŁOKA POMIĘDZY STWORZENIEM I UPADKIEM ANIOŁA.
Do szóstego paragrafu tak przystępujemy:
Zarzut pierwszy. Wydaje się, że upłynęła pewna zwłoka pomiędzy stworzeniem a upadkiem anioła. Mówi się bowiem Ezech. XXVIII, 14, 15: chodziłeś doskonały w drogach swoich ode dnia poczęcia '■) twego, aż się znalazła nieprawość w tobie. Lecz chodzenie, skoro jest ruchem ciągłym, wymaga pewnej zwłoki. Upłynęła więc pewna zwłoka pomiędzy stworzeniem dja-bła i jego upadkiem.
Zarzut drugi. Oprócz tego mówi Origenes, że dawny wąż nie odraza na piersiach i brzucha swoim chodził, a przez to rozumie się jego grzech. Zatem djabeł nie zgrzeszył natychmiast po pierwszej chwili stworzenia.
Zarzut trzeci. Oprócz tego, móc grzeszyć wspólnem jest człowiekowi i aniołowi. Była zaś pewna zwłoka między utworzeniem człowieka a jego grzechem. Zatem z tego samego powodu była pewna zwłoka między utworzeniem djabła i jego grzechem.
Zarzut czwarty. Oprócz tego, inną była chwila, w której djabeł zgrzeszył, od chwili, w której został stworzony. Lecz pomiędzy jakiekolwiek dwie chwile przypada czas pośredni. Zatem była pewna zwłoka między jego stworzeniem i upadkiem.
Lecz przeciwnem jest, co powiedziano Jan VIII, 44, o djable, że w prawdzie się nie został. I jak mówi Augustyn w XI de Civ. Dei (c. XV), musimy to przyjąć w tern znaczenia, że był w prawdzie, lecz nie wytrwał.
Odpowiadam, że co do tego jest zdanie dwojakie. Lecz prawdopodobniejszem i zgodniejszem z powiedzeniami Świętych jest to, że djabeł zgrzeszył odrazu po pierwszej chwili swego stworzenia. I to należy powiedzieć, jeśli się przyjmuje, że w pierwszej chwili swego stworzenia wykonał czyn wolnej woli i był
*) Vulg.: w pośrodku kamieni ognistych chodziłeś. Doskonały w drogach twoich ode dnia stworzenia twego i t. d.