page0235

ROZDZIAŁ DWUNASTY.

Po śmierci Wrońskiego. Usiłowania i prace jego wielbicieli. Starania podejmowane w celu ogłoszenia drukiem dzieł oraz prac przechowanych w rękopisach Konkurs Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu. Dzisiejszy stan sprawy wydawnictwa dzieł Wrońskiego. Charakterystyka umysłowości Wrońskiego. Streszczenie zagadnień, jakie

podejmował. Zakończenie.

Zawarł się grób nad prochami filozofa. Umilkł głos potężny i namiętny, ustała praca umysłu, lecz pozostały myśli, złożone w dziełach i rękopisach. Szczupła garstka wiernych i fanatycznych wielbicieli nauki zmarłego postanowiła nie ustawać w jej szerzeniu. Do najwierniejszych należeli: żona Wrońskiego, przybrana jego córka Batylda Conseillant, Montferrier, Augć, Durutte; z polaków: Antoni Bukaty i Leonard Niedź-wiecki. Wszyscy , przejęci kultem dla pamięci Wrońskiego, wierzący w tryumf jego doktryny, starali się już to oddzielnie, już połączonemi siłami, wydawać prace filozoficzne z rękopisów lub też w inny sposób obznajmiać publiczność z zasadami jego filozofii i wynikami badań naukowych. Pani Wrońska pisała książkę popularną o mesyanizmie i czuwała nad drukiem rękopisów, przeznaczonych do ogłoszenia. Durutte zajmował się porządkowaniem spuścizny naukowej ; Montferrier układał obszerną Encyklopedyę matematyki według zasad Wrońskiego; Bukaty komentował niektóre prace matematyczne. Panna Conseillant była, zdaje się, duszą usiłowań, wspólnie podejmowanych. Gorliwością i poświęceniem dla sprawy Wrońskiego nie ustępował nikomu Leonard Niediwieeki. Sam cichy i skromny, pobudzał innych do studyów nad Wrońskim; był łącznikiem pomiędzy francuzami i polakami, którzy skupili się pod sztandarem mesyanizmu Wrońskiego ^x). Grono, z wymienionych osób złożone, przystąpiło do wydawnictwa niektórych rękopisów Wrońskiego z epoki dawnej. Środki potrzebne na pokrycie kosz-

Wroński.

http://rcin.org.pl