132
dla przeważenia tamtćj strony, uznawały tych których historya antypapieżumi przezwała, a którzy z cesarskiej zwykle bywali ręki.
Podczas wyboru F-yderyka na niemiecki tron, dwie rodziny głównie ubiegały się o niego. Obie w małych germańskich panowały obwodach, oh:e oddawna karmiły swe pretensye, nadzieje, i nieraz się już na tej współzawodnictwa spotkały drodze. Jedna panowała w miasteczku Waiblingen, druga w Allortie. Tamci się zwali książęta z Waiblingu, ci Gwelfy z Altorfu. Gdy Gwelfy z Altorfu w papiezkich sporach za papieżami stawali, książęta z Waiblingu naturalnie przeciwnikami się ich ogłosili. Odtąd w Niemczech zwano stronników papieży Gwelfami, a cesarskich Waiblingami.
Fryderyk Barbarossa, po obiorze swoim, do Włoch został przywołany. Zarówno szlachta skarżąca się na niesforność poddanych, jak wsie i miasta jęczące pod jarzmem poddaństwa, prosiły go o prawa i swobody; słowem ws/.yscy wyciągali do niego ręce. Przeszedłszy Alpy, cesarz miasteczka zgromił; lecz nie zrywając mimo to z Watykanem (który je protegował skrycie), pospieszył na koronacyą do Rzymu.
Pozorna to jednak tylko była ta z Rzymem harmonia. Nieraz już wznawiana i zrywana, i teraz niedługo potrwała.
Gdy apostolski tron wkrótce zawakował, dwóch się do niego znalazłokompetytorów.AIexanderIII,zwykłym porządkiem obrany, znalazł przeciwnika w Wiktorze Ilf, protegowanym Barbarossy. Z obu stron wzajemne zaczęto rzucać na się klątwy. Włochy na dwie podzieliły się części. Magnaci, osobistym interesem z cesarską związani stroną, w obronie Wiktora podnieśli sztandar; za Alexandrem poszły wszystkie gnębione miasta; a tak sprawa jego stała się popularną sprawą.
Wówczas stronnictwa pod nazwą Wribliugów i. Gwelfów znane, z Niemiec do Włoch pod nazwą Gibelinówi Gwelfów się przeniosły. Lecz gdy tam różniły tylko stronników cesarskich od papiezkich, tu bez porównania szerszego nabrały charakteru, gdyż papiezka sprawa stała się sprawą ludu, a cesarska arystokraeyi.
Z tego rzeczywiście wychodząc źródła (którego rzadko kto zadał sobie pracę z mętu ówczesnych dziejów czysto wyprowadzić),