tpn w alpach i za alpami75 01
215
oni na nie, nia przerabiają. Angelo, (anioł) w Rzymie i Florencji wymawiają jakby Andżelo, a w Neapolu Anielo. Mangiamo (jć-dzmyj, w Rzymie wymawiają mandżiamo, a w Neapolu maniamo. Moudo (świat) jest u nich Munno. Literę r także dość często wyrzucają.
Neapol długi czas nic znał innego języka. Alfons Arragoń-ski do officynln^j korrespondencyi go używał, w domach publicznych i do spraw krajowych innego mieć nic chciał. Pod hiszpańską dopiero dynastyą zaczął upadać. Neapolitanie zachowali imię ziomka co pierwszy przełożył toskańską nad ojczystą mowę. Byłto kardynał Serapino, który jakąś mając do Bruxelli missyą, skaleczonym Florencyi językiem ją wykładał.
Dante z wielką pochwałą mówi o neapolitańskim dyalekcie; uważa go za pełen poezyi w duchu, a harmonii w brzmieniu, co, jak twierdzą ci którzy go rozumieją, dotąd jeszcze się dochowuje. Metastazio lubo Rzymianin i najczyściejszą celujący pisownią, bardzo także go ceni, a Boccacio jakąś powieść w formie listów do przyjaciela swego, Alcxandra Rardi, po neapoli-tańsku napisał.
Poezye w tym dyalekcie bardzo są liczne. Zbiór ich w 1789 roku wydany wynosił tomów 28, a gdy ta edycya wyczerpaną została, nowa niezbyt dawno zpod prassy wyszła. Illiada, Odys-sea, Eneida i Jerozolima wyzwolona, na neapolitański jęz-k są przełożone. To ostatnie tłumaczenie najhardzićj cenione, wyższej szlachcie krajowój ofiarowane, wyszło z druku w 1689 roku z całym ówczesnym zbytkiem.
Młody Mikołaj Lombardi bardzo niedawno wydał pełen gracy i, lubo na śmiesznćm tle osnuty poemat, nazwany Arraglia-<o; ale między temi wszystkiem.i poezyami pićrwsze miejsce powinny trzymać te śliczne piosnki, te neapolitanki, co Bóg wić zkąd się biorą, a zaraz powtarzane, na cale rozchodzą się Włochy. Mówią że więźnie, mianowicie ci co za długi pokutują, są ich autorami.
Neapolitański lud tak lubi śpiewać, że każdy rzemieślnik co rano pyta sąsiada, jaka dziś jest nowa piosnka, a usłyszawszy, już jćj nie zapomni. Ta którą za mych czasów śpiewano, lubo
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
tpn w alpach i za alpami35 01 128 Lecz na to, żeby tam nie być jak na niemicckićm kazaniu, weź, Ant
tpn w alpach i za alpami36 01 178 morza, na słońcu śpi i odpoczywa póki tylko grana (^ma w kieszeni
tpn w alpach i za alpami41 01 183 Lecz i na to nie znalazłam czasu. Dwie młode i hoże dziewczyny, t
tpn w alpach i za alpami27 01 215 publiczności ogłosić swe bankructwo musieli, a ona błotem im odpo
tpn w alpach i za alpami 82 01 76 * * Długi czas nie wiedziano i nie troszczono się z kogo i gdzie s
tpn w alpach i za alpami11 01 105 dziś już nie będzie, bo ostatnia o siódmćj się skończyła. Idę do
tpn w alpach i za alpami17 01 111 tam, jeśli nie dwie trzecie, to przynajmniej połowę ludności stan
tpn w alpach i za alpami12 01 205 Kto sam nie doznał, trudno je zrozumić, lecz raz uczuwszy ten roz
tpn w alpach i za alpami20 01 213 z koroną na czole, uważać ich za królów; a część ludności oddając
tpn w alpach i za alpami22 01 215 Sławny ten obraz, pełen duszy i wzniosłego wyrazu, więcćj już ter
tpn w alpach i za alpami24 01 G7 słuchać dziejów. Nie przerywając ich więc pod Watykanu sklepieniam
tpn w alpach i za alpami54 01 97 których na złocistych podstawach, z kosztownych kamieni urny i waz
tpn w alpach i za alpami58 01 101 Byłoto na trzy miesiące przed zgonem jego. Wydawał się czerstwy i
tpn w alpach i za alpami18 01 161 siedział. Na przodzie dwóch towarzyszyło mu kardynałów. Przy każd
tpn w alpach i za alpami63 01 203 Tu na jednym zagonie marchew swe złote z ziemi pokazuje Jono, obo
tpn w alpach i za alpami84 01 294 Je; chwalił się nią, jak się zwykle ludzie chwalić lubię przymiot
tpn w alpach i za alpami91 01 231 puścić, żeby nie był zdolnym całą położenia swego czuć okropność.
tpn w alpach i za alpami28 01 II. HISTORYA. j^Iasaniello nie żył, ale nienawiść i żądza zemsty raze
tpn w alpach i za alpami20 01 • *X. ŁM POLI. — FARYNATA DEGLI UBERTI. — SAN MOJATO. —BONALAR-01. —
więcej podobnych podstron