tpn w alpach i za alpami8401

XII.

DROGA Z RZYMU DO LORETTO. — KASKADA TERNI.— APENINY.—

LORETTO.

tydzień się zbliżał; ulice Rzymu przepełniały się eleganckim światem; wszystkiemi bramami pakowne wjeżdżały ekwipa-że; po wszystkich domach najemni lokaje za mieszkaniami biegali, a wszędzie już było pełno. Ja zaś, kieJy wszyscy otwierali kufry, zamykałam moje; a pod przewodnictwem światłego i wymownego kaznodziei odbywszy rekolekeyą, prawie ogólnie w wielkim poście odbywać się tam zwykłą, dnia czwartego kwietnia, 1846 roku opuściłam stolicę chrześciańskiego świata, unosząc z niej najmilszych wrażeń, najdroższych wspomnień nieocenione dla przyszłości skarby.

Wyjechałam przez plac del Popolo, i część drogi tćjże samój przebyłam, którą z Florencyi po raz pićrwszy do Rzjmu przejeżdżałam. Widok znanych już tych miejsc, nowćm był dla myśli i wspomnień źródłem; a te, tak miły wokoło siebie rzucały odblask, że nawet smutne Agro Romano, te puste pola co stolicę świętą dokoła otaczają, mnićj puste, mnićj smutne mnie się wydały.

Mimo tak miłego usposobienia, niepodobna mi jednak ci zataić, iż cała ta do Ankony droga (bo Loretto o trzy mile w bok Ankony leży) bardzo mało zajęcia i wdzięków przedstawia. Do samćj Otricoli, która jest teraz o 24 godzin drogi od Rzymu, widać tu i owdzie, pośród pustego pola, jakieś stare złomy, częścią